Aandelenkoorts
Het jaar is nog jong, maar staat al bol van de verrassingen. Ongeveer 1 hoofdaandeel op 3 wijst tweecijferige rendementen voor, dankzij de financiële paracetamol van Draghi. Het is niet te hopen dat Griekenland het beursfestijn verziekt.
Het beursjaar 2015 begon voor de AEX in mineur. Op 8 januari noteerde de hoofdindex 0,3 procent lager dan bij de jaarwisseling. En dat is slecht nieuws voor beleggers in Nederlandse aandelen. Er bestaat immers een oude beurswijsheid die beweert dat de eerste vijf handelsdagen de toon zetten voor de rest van het jaar.
Als de beurs gedurende de eerste vijf handelsdagen van een nieuw jaar een positief resultaat neerzet, dan is de kans groot dat ook de rest van het jaar positief eindigt en vice versa. Vorig jaar liet de beurswijsheid terecht doorschemeren dat 2014 voor de AEX een plusjaar zou worden, maar de jaarwinst van de Nederlandse hoofdindex (4,9 procent) verbleekt bij die van de S&P 500.
De verzamelindex van de vijfhonderd belangrijkste aandelen op Wall Street steeg vorig jaar 11,4 procent. Nochtans voorspelde het koersverloop van de eerste vijf handelsdagen dat de Amerikaanse aandelenmarkten eind 2014 in de min zouden noteren. Voor 2015 hint de beurswijsheid voor Wall Street op een positief jaar. De S&P 500 poetste de verliezen die zij in de eerste handelsdagen opliep op de valreep ternauwernood weg.
De AEX noteert inmiddels boven de 450, om precies te zijn op 454,56 punten. Dat komt niet alleen overeen met een lopende winst van 7,1 procent, maar ook met een meerjarig record. Het is immers zes jaar geleden dat de belangrijkste graadmeter van Nederland zo hoog noteerde. Tel je het dividend erbij op, dan is er zelfs sprake van een all-time high.
Kijk je naar de koersontwikkeling van de indexleden van de AEX, dan zie je dat in 2015 8 van de 25 hoofdaandelen een tweecijferig rendement voorwijzen. Unibail is onder de hoofdaandelen de grootste stijger, DSM de grootste daler. De recente koersstijgingen zijn toe te schrijven aan het paardenmiddel van de ECB. Mario Draghi, de president van de Europese Centrale Bank, kondigde niet alleen maatregelen aan, hij overtrof de stoutste verwachtingen door vanaf maart 19 maanden lang elke maand 60 miljard dollar in de economie te pompen, teneinde met het luimende deflatiegevaar in de eurozone definitief komaf te maken.
In een reactie op de historische stap van de ECB om in ieder geval tot en met september 2016 obligaties op te kopen, daalde de euro tegenover de Amerikaanse dollar naar het laagste niveau sinds september 2003. Tijdgelijk steeg de dollarindex naar het hoogste peil in elf jaar. Voor beleggers is het nu glashelder dat het beleid van de ECB gericht is op expansie, terwijl de Federal Reserve nadenkt over maatregelen die de groei van de economie afremmen. De keerzijde van het monetaire beleid van Draghi is vermogensinflatie. De geschiedenis leert dat de miljardeninjecties van centrale banken mondjesmaat naar de economie doorsijpelen. Het geld vloeit naar risicovollere activa, wat in een economische omgeving met extreem lage rentevoeten ten goede komt van aandelen.
Maar er is meer. De uitslag van de parlementsverkiezingen in Griekenland kan de sfeer op de financiële markten behoorlijk verzieken. De Grieken krijgen buikpijn van de bezuinigingen en hervormingen die hen door ECB, de Europese Commissie en het Internationaal Monetaire Fonds werden opgelegd. Griekenland gaat (net als het merendeel van de eurolanden) gebukt onder (staats)schulden. Krimp is al een economisch schrikbeeld op zichzelf, in combinatie met dalende prijzen is het een nachtmerrie bij klaarlichte dag. Als centrale bankier kun je dat enkel tegengaan met het opendraaien van de geldkraan. Maar die miljardeninjecties zijn slechts een financiële paracetamol. Ze lossen het fundamentele probleem van de schuldencrisis niet op, maar kopen wel tijd. Tijd die politici hard nodig hebben om de economie te hervormen. @ Ivan Snurer
Het beursjaar 2015 begon voor de AEX in mineur. Op 8 januari noteerde de hoofdindex 0,3 procent lager dan bij de jaarwisseling. En dat is slecht nieuws voor beleggers in Nederlandse aandelen. Er bestaat immers een oude beurswijsheid die beweert dat de eerste vijf handelsdagen de toon zetten voor de rest van het jaar.
Als de beurs gedurende de eerste vijf handelsdagen van een nieuw jaar een positief resultaat neerzet, dan is de kans groot dat ook de rest van het jaar positief eindigt en vice versa. Vorig jaar liet de beurswijsheid terecht doorschemeren dat 2014 voor de AEX een plusjaar zou worden, maar de jaarwinst van de Nederlandse hoofdindex (4,9 procent) verbleekt bij die van de S&P 500.
De verzamelindex van de vijfhonderd belangrijkste aandelen op Wall Street steeg vorig jaar 11,4 procent. Nochtans voorspelde het koersverloop van de eerste vijf handelsdagen dat de Amerikaanse aandelenmarkten eind 2014 in de min zouden noteren. Voor 2015 hint de beurswijsheid voor Wall Street op een positief jaar. De S&P 500 poetste de verliezen die zij in de eerste handelsdagen opliep op de valreep ternauwernood weg.
De AEX noteert inmiddels boven de 450, om precies te zijn op 454,56 punten. Dat komt niet alleen overeen met een lopende winst van 7,1 procent, maar ook met een meerjarig record. Het is immers zes jaar geleden dat de belangrijkste graadmeter van Nederland zo hoog noteerde. Tel je het dividend erbij op, dan is er zelfs sprake van een all-time high.
Kijk je naar de koersontwikkeling van de indexleden van de AEX, dan zie je dat in 2015 8 van de 25 hoofdaandelen een tweecijferig rendement voorwijzen. Unibail is onder de hoofdaandelen de grootste stijger, DSM de grootste daler. De recente koersstijgingen zijn toe te schrijven aan het paardenmiddel van de ECB. Mario Draghi, de president van de Europese Centrale Bank, kondigde niet alleen maatregelen aan, hij overtrof de stoutste verwachtingen door vanaf maart 19 maanden lang elke maand 60 miljard dollar in de economie te pompen, teneinde met het luimende deflatiegevaar in de eurozone definitief komaf te maken.
In een reactie op de historische stap van de ECB om in ieder geval tot en met september 2016 obligaties op te kopen, daalde de euro tegenover de Amerikaanse dollar naar het laagste niveau sinds september 2003. Tijdgelijk steeg de dollarindex naar het hoogste peil in elf jaar. Voor beleggers is het nu glashelder dat het beleid van de ECB gericht is op expansie, terwijl de Federal Reserve nadenkt over maatregelen die de groei van de economie afremmen. De keerzijde van het monetaire beleid van Draghi is vermogensinflatie. De geschiedenis leert dat de miljardeninjecties van centrale banken mondjesmaat naar de economie doorsijpelen. Het geld vloeit naar risicovollere activa, wat in een economische omgeving met extreem lage rentevoeten ten goede komt van aandelen.
Maar er is meer. De uitslag van de parlementsverkiezingen in Griekenland kan de sfeer op de financiële markten behoorlijk verzieken. De Grieken krijgen buikpijn van de bezuinigingen en hervormingen die hen door ECB, de Europese Commissie en het Internationaal Monetaire Fonds werden opgelegd. Griekenland gaat (net als het merendeel van de eurolanden) gebukt onder (staats)schulden. Krimp is al een economisch schrikbeeld op zichzelf, in combinatie met dalende prijzen is het een nachtmerrie bij klaarlichte dag. Als centrale bankier kun je dat enkel tegengaan met het opendraaien van de geldkraan. Maar die miljardeninjecties zijn slechts een financiële paracetamol. Ze lossen het fundamentele probleem van de schuldencrisis niet op, maar kopen wel tijd. Tijd die politici hard nodig hebben om de economie te hervormen. @ Ivan Snurer
Ivan Snurer
Ivan Snurer (1965) studeerde in Brussel autotechnieken aan de Hogeschool voor Wetenschap en Kunst. Bij Volvo Cars was hij als productingenieur en later als kwaliteitsingenieur nauw betrokken bij de ontwikkeling en de assemblage van de Volvo 400-reeks in Born. Via een omweg in de Europese nucleaire industrie kwam hij medio jaren negentig terecht in de financiële wereld, nadat hij aan Nyenrode Business Universiteit zijn MBA-titel had behaald en zich aan de Erasmus Universiteit Rotterdam had verdiept in quantitative finance. Snurer publiceert sinds eind jaren negentig met enige regelmaat in de Belgische en Nederlandse financiële pers en schrijft sinds 2002 voor Beleggers Belangen. Hij is directeur van Quantalytica, een onafhankelijk adviesbureau dat onderzoek verricht naar de efficiëntie van beleggingsstrategieën en selectiemethodieken.