Het internet en de beurs

De geschiedenis van de computer reikt terug tot de 19de eeuw. Al in 1833 konden analytische machines wiskundige bewerkingen uitvoeren, weliswaar aan hand van ponskaarten, maar toch. De eerste moderne computer werd in 1938 geïntroduceerd. Konrad Zuse bouwde een mechanische machine dat gebruikmaakte van het binaire stelsel. Een jaar volgde de elektromechanische computer en de eerste elektronische computer kwam er in 1946. De EINAC ter grootte van enkele klaslokalen werd gebruikt door het Amerikaanse leger.

Personal Computer

De eerste personal computers, de zogeheten thuiscomputers maakten in 1975 hun opwachting, maar van enige standaardisatie was nauwelijks sprake. In de jaren tachtig kwamen computers steeds meer in het handbereik van particulieren. Vanaf 1992 konden ook zij kennismaken met de wereld van het wijde web, het zogeheten internet

Wereld Wijde Web

Al in 1957 had het Amerikaanse ministerie van defensie het plan opgevat om computers met elkaar te laten communiceren.

Het internet zoals wij het vandaag de dag kennen, werd echter door de Belg Robert Cailliau en de Brit Tim Berners-Lee in 1990 ontwikkeld als toegang tot de documentatie van CERN, het Europese instituut voor kernonderzoek in Zwitserland.

Het gemak waarmee verschillende formaten van computerbestanden doorzocht en aan elkaar gekoppeld kon worden, leidde tot het World Wide Web.

Digitale revolutie

In 1992 werd het internet opengesteld voor bedrijven en particulieren en een jaar later verscheen met Mosaic, de voorloper van Netscape Navigator, de eerste zoekmachine. Die openstelling was het startschot van de digitale revolutie.

Het internet is niet meer weg te denken uit ons leven, uit onze maatschappij. Het heeft de manier veranderd waarop wij aankopen doen, ons informeren, kennis vergaren, vermaak zoeken en de manier waarop wij met elkaar communiceren.

Thuisbankieren

Het thuisbankieren was in 1988 al mogelijk, maar de mogelijkheid om op ieder moment van de dag te kunnen bankieren met behulp van het internet werd in 1995 een reële toepassing. Het zogeheten internetbeleggen, het kopen en verkopen van aandelen via internet was in de Verenigde Staten al in 1996 ongekend populair. Twintig procent van de totale handel verliep via het internet omdat vijf miljoen Amerikanen aandelen online verhandelden.

Internetbeleggen

Het internet heeft de dynamiek van het beleggen in meerdere opzichten veranderd. Vroeger waren beleggers aangewezen op de tussenkomst van bankiers, zowel bij het uitvoeren van transacties als het verkrijgen van informatie. Nu hebben zij dat zelf in de hand. Het internet herbergt een schat aan informatie. Naast koersgegevens vindt men er ook fundamentele data. Ook de berichten omtrent insider transactions zijn nu toegankelijk voor iedereen, zonder dat daaraan kosten verbonden zijn.

Volatiliteit

Wat nog belangrijker is, het nieuws bereikt ons sneller dan ooit. Wat op zich al een bron van volatiliteit is. Een andere factor die volatiliteit in de hand werkt, zijn de beduidend lagere transactiekosten en het gegeven dat particuliere beleggers eender welke hoeveelheid aandelen kunnen kopen. Vroeger legden banken beleggers de verplichting op dat zij aandelen enkel in pakketten van 100 stuks konden kopen. Tegenwoordig bieden sommige banken zelfs de mogelijkheid aan om fracties van aandelen te kopen. Ook kunnen beleggers nu zelf verifiëren of kooporders zijn uitgevoerd of buiten de kantooruren om verkooporders inleggen als de beurs opeens onverhoeds dreigt te gaan dalen.

Computerbeleggers

Het internet heeft eenzelfde invloed op de beurs als de FAX in de jaren zeventig. Duurde het voorheen dagen voordat analistenrapporten of documenten anderszins bij de lezer terechtkwamen, dankzij de komst van de FAX kon dat binnen enkele uren – nu zelfs binnen luttele seconden. De tijdwinst die het internet in vergelijking met de FAX realiseerde is weliswaar minder grotesk, maar beursorders kunnen tegenwoordig wel razendsnel worden uitgevoerd. Computerbeleggers maken hiervan dankbaar gebruik.

Flitshandel

Op Wall Street wordt driekwart van de transacties door computers gegenereerd. In Europa ligt het aandeel op 35 procent. Of de zogeheten flitshandel er voor iets tussenzit is niet zeker, maar de laatste drie, vier jaar reageert de ontwikkeling van het rendement op eigen vermogen op de koersontwikkeling van de S&P 500, tot ruwweg 2000 was het net andersom.

Beursdynamiek

Het jaar 2000 markeert de definitieve doorbraak van het internetbeleggen. Het is ook jaar waarin de internetzeepbel knapte. Hierop overspoelden centrale bankiers de markten met liquiditeiten – eerst in de vorm van renteverlagingen, later pompten zij grote hoeveelheden  geld in het financiële systeem.

Wat er ook van zij, tot aan het jaar 2000 volgde de S&P 500 het verloop van het rendement op eigen vermogen. Een patroon dat zich duidelijk manifesteert bij de FTSE 100. De Britse hoofdindex geldt hierbij als proxy voor Europese aandelen. De smalle basis van de AEX en de Duitse DAX met 25 respectievelijk 30 hoofdfondsen kan ervoor zorgen dat het resultaat van een handvol zwaargewichten een vertekend beeld van de dynamiek op die markten weergeeft.

Waarschuwing

Een waarschuwing is wel op zijn plaats. De fundamentele tijdreeksen die dataleverancier Bloomberg ter beschikking stelt, zijn te kort om aan de divergentie tussen de koersevolutie en het rendement op eigen vermogen harde conclusies te verbinden. Maar één ding staat buiten kijf, door de opkomst van het internet is de dynamiek van het beleggen zonder meer veranderd.

De geschiedenis van de computer reikt terug tot de 19de eeuw. Al in 1833 konden analytische machines wiskundige bewerkingen uitvoeren, weliswaar aan hand van ponskaarten, maar toch. De eerste moderne computer werd in 1938 geïntroduceerd. Konrad Zuse bouwde een mechanische machine dat gebruikmaakte van het binaire stelsel. Een jaar volgde de elektromechanische computer en de eerste elektronische computer kwam er in 1946. De EINAC ter grootte van enkele klaslokalen werd gebruikt door het Amerikaanse leger.

Personal Computer

De eerste personal computers, de zogeheten thuiscomputers maakten in 1975 hun opwachting, maar van enige standaardisatie was nauwelijks sprake. In de jaren tachtig kwamen computers steeds meer in het handbereik van particulieren. Vanaf 1992 konden ook zij kennismaken met de wereld van het wijde web, het zogeheten internet

Wereld Wijde Web

Al in 1957 had het Amerikaanse ministerie van defensie het plan opgevat om computers met elkaar te laten communiceren.

Het internet zoals wij het vandaag de dag kennen, werd echter door de Belg Robert Cailliau en de Brit Tim Berners-Lee in 1990 ontwikkeld als toegang tot de documentatie van CERN, het Europese instituut voor kernonderzoek in Zwitserland.

Het gemak waarmee verschillende formaten van computerbestanden doorzocht en aan elkaar gekoppeld kon worden, leidde tot het World Wide Web.

Digitale revolutie

In 1992 werd het internet opengesteld voor bedrijven en particulieren en een jaar later verscheen met Mosaic, de voorloper van Netscape Navigator, de eerste zoekmachine. Die openstelling was het startschot van de digitale revolutie.

Het internet is niet meer weg te denken uit ons leven, uit onze maatschappij. Het heeft de manier veranderd waarop wij aankopen doen, ons informeren, kennis vergaren, vermaak zoeken en de manier waarop wij met elkaar communiceren.

Thuisbankieren

Het thuisbankieren was in 1988 al mogelijk, maar de mogelijkheid om op ieder moment van de dag te kunnen bankieren met behulp van het internet werd in 1995 een reële toepassing. Het zogeheten internetbeleggen, het kopen en verkopen van aandelen via internet was in de Verenigde Staten al in 1996 ongekend populair. Twintig procent van de totale handel verliep via het internet omdat vijf miljoen Amerikanen aandelen online verhandelden.

Internetbeleggen

Het internet heeft de dynamiek van het beleggen in meerdere opzichten veranderd. Vroeger waren beleggers aangewezen op de tussenkomst van bankiers, zowel bij het uitvoeren van transacties als het verkrijgen van informatie. Nu hebben zij dat zelf in de hand. Het internet herbergt een schat aan informatie. Naast koersgegevens vindt men er ook fundamentele data. Ook de berichten omtrent insider transactions zijn nu toegankelijk voor iedereen, zonder dat daaraan kosten verbonden zijn.

Volatiliteit

Wat nog belangrijker is, het nieuws bereikt ons sneller dan ooit. Wat op zich al een bron van volatiliteit is. Een andere factor die volatiliteit in de hand werkt, zijn de beduidend lagere transactiekosten en het gegeven dat particuliere beleggers eender welke hoeveelheid aandelen kunnen kopen. Vroeger legden banken beleggers de verplichting op dat zij aandelen enkel in pakketten van 100 stuks konden kopen. Tegenwoordig bieden sommige banken zelfs de mogelijkheid aan om fracties van aandelen te kopen. Ook kunnen beleggers nu zelf verifiëren of kooporders zijn uitgevoerd of buiten de kantooruren om verkooporders inleggen als de beurs opeens onverhoeds dreigt te gaan dalen.

Computerbeleggers

Het internet heeft eenzelfde invloed op de beurs als de FAX in de jaren zeventig. Duurde het voorheen dagen voordat analistenrapporten of documenten anderszins bij de lezer terechtkwamen, dankzij de komst van de FAX kon dat binnen enkele uren – nu zelfs binnen luttele seconden. De tijdwinst die het internet in vergelijking met de FAX realiseerde is weliswaar minder grotesk, maar beursorders kunnen tegenwoordig wel razendsnel worden uitgevoerd. Computerbeleggers maken hiervan dankbaar gebruik.

Flitshandel

Op Wall Street wordt driekwart van de transacties door computers gegenereerd. In Europa ligt het aandeel op 35 procent. Of de zogeheten flitshandel er voor iets tussenzit is niet zeker, maar de laatste drie, vier jaar reageert de ontwikkeling van het rendement op eigen vermogen op de koersontwikkeling van de S&P 500, tot ruwweg 2000 was het net andersom.

Beursdynamiek

Het jaar 2000 markeert de definitieve doorbraak van het internetbeleggen. Het is ook jaar waarin de internetzeepbel knapte. Hierop overspoelden centrale bankiers de markten met liquiditeiten – eerst in de vorm van renteverlagingen, later pompten zij grote hoeveelheden  geld in het financiële systeem.

Wat er ook van zij, tot aan het jaar 2000 volgde de S&P 500 het verloop van het rendement op eigen vermogen. Een patroon dat zich duidelijk manifesteert bij de FTSE 100. De Britse hoofdindex geldt hierbij als proxy voor Europese aandelen. De smalle basis van de AEX en de Duitse DAX met 25 respectievelijk 30 hoofdfondsen kan ervoor zorgen dat het resultaat van een handvol zwaargewichten een vertekend beeld van de dynamiek op die markten weergeeft.

Waarschuwing

Een waarschuwing is wel op zijn plaats. De fundamentele tijdreeksen die dataleverancier Bloomberg ter beschikking stelt, zijn te kort om aan de divergentie tussen de koersevolutie en het rendement op eigen vermogen harde conclusies te verbinden. Maar één ding staat buiten kijf, door de opkomst van het internet is de dynamiek van het beleggen zonder meer veranderd.