Duitse rente zakt verder en verder
De onrust in Europa is weer opgelaaid. De uitslag van de Franse en Griekse verkiezingen heeft het vertrouwen van beleggers in de stabiliteit van het eurogebied tot op heden alleen maar doen afnemen. Gevolg is dat de vlucht naar veiligheid weer op gang is gekomen wat resulteert in een alsmaar lagere Duitse rentevoet.
Enkele weken geleden werd bekend dat de Amerikaanse vermogensbeheerder John Paulson de mening was toegedaan dat de Duitse rente zou gaan stijgen. Zijn redenatie was dat als het mis zou gaan in Europa ook Duitsland zou worden aangetast en beleggers daarom een hogere risicopremie op Duits overheidspapier gaan vragen. Weet Europa onverhoopt toch het lek boven te krijgen dan kan de economie opveren en daar hoort dan ook een hogere rentevoet bij, aldus de redenatie van Paulson.
Beleggers blijven in Duits staatspapier stappen
Sinds de gok van Paulson is de Duitse rente per saldo alleen maar verder weggezakt en daar lijkt voorlopig geen verandering in te komen.
Juist de tweedeling in Europa jaagt het kapitaal naar het noorden. Een mogelijke euro-exit van Griekenland, zwakke Spaanse banken: fraai is anders wat we allemaal uit onze vakantielanden horen.
De Duitse economie draait daarentegen nog altijd bijzonder goed. De laatste cijfers over de industriële productie en orderinstroom versloegen de verwachtingen van economen zelfs ruimschoots. Ondanks deze goede economische ontwikkeling blijft de Duitse inflatie laag op 2,2%, tegen 2,6% als gemiddelde in het eurogebied.
Maar al zou de Duitse inflatieverwachting wat gaan oplopen, de goede Duitse macrocijfers zijn voor beleggers al langere tijd juist een signaal om in Duits staatspapier te stappen. Het bevestigt juist de hoge kredietwaardigheid van de Duitsers.
Een recente emissie van Duits papier met een looptijd van vijf jaar ging als warme broodjes over de toonbank. De rentevergoeding die beleggers op papier van Duitse makelij verlangen zakt en zakt en is historisch nog nooit zo laag geweest.
Niets maakt Duitsland minder geliefd
Als we de Duitse yieldcurve even aflopen en beginnen bij het rendement op tienjaarspapier ('Bund') dan bedraagt dat slechts 1,52%, circa 20 basispunten onder het instapmoment van Paulson.
Kortere looptijden leveren evenredig nog veel minder op. Vijfjaarspapier geeft slechts een effectief rendement van 0,53%. Ongelooflijk weinig. Vergelijk het maar eens met een hypotheeklening in Nederland die je voor vijf jaar vast zet. Daar betaal je toch al gauw 4,5% of meer voor. De éénjaarsrente is bij onze oosterburen vrijwel nul.
Zelfs het bericht uit Brussel dat er nagedacht wordt om sterke financiële landen te vragen wat meer te besteden om de Europese economie er weer bovenop te helpen zorgde niet voor een hogere Duitse rente.
En datzelfde geldt voor het voorstel van de Bundesbank om bijvoorbeeld via hogere Duitse lonen de export van probleemlanden te bevorderen. Hogere loonkosten in Duitsland stimuleren de binnenlandse consumptie, maar zorgen ook voor inflatie waardoor de concurrentiepositie van Zuid-Europese landen kan versterken
Integendeel, al dit soort nieuws werkt als een rode lap op een stier. Beleggers worden er daardoor immers aan herinnert dan veel Zuid-Europese landen er beroerd voor staan en er kans bestaat op non- en wanbetalingen.
Maar wel zijn er zeepbellen in de huizenmarkt
Dan toch maar lekker veilig het geld stallen bij Angela Merkel, de lage rentevoet ten spijt. En wie dat bijvoorbeeld enige tijd terug had gedaan heeft daar met de koerswinst erbij toch nog een aardige belegging aan.
Hoog kopen en nog hoger verkopen heet dat, daar kan meneer Paulson nog wat van leren.
Paulson heeft overigens nog wel een kans zijn verliezen goed te maken. Het zou inderdaad best kunnen dat Duitsland de inflatie wat wil laten oplopen.
De lage rente begint bij onze oosterburen namelijk kleine zeepbellen te blazen in de huizenmarkt. De grootste inflatiebestrijders ter wereld zijn slim genoeg het gevaar daarvan in te zien en hun principes wat te laten varen.
Andere kans voor Paulson zijn dan toch de eurobonds, maar zover zijn we nog niet.
Enkele weken geleden werd bekend dat de Amerikaanse vermogensbeheerder John Paulson de mening was toegedaan dat de Duitse rente zou gaan stijgen. Zijn redenatie was dat als het mis zou gaan in Europa ook Duitsland zou worden aangetast en beleggers daarom een hogere risicopremie op Duits overheidspapier gaan vragen. Weet Europa onverhoopt toch het lek boven te krijgen dan kan de economie opveren en daar hoort dan ook een hogere rentevoet bij, aldus de redenatie van Paulson.
Beleggers blijven in Duits staatspapier stappen
Sinds de gok van Paulson is de Duitse rente per saldo alleen maar verder weggezakt en daar lijkt voorlopig geen verandering in te komen.
Juist de tweedeling in Europa jaagt het kapitaal naar het noorden. Een mogelijke euro-exit van Griekenland, zwakke Spaanse banken: fraai is anders wat we allemaal uit onze vakantielanden horen.
De Duitse economie draait daarentegen nog altijd bijzonder goed. De laatste cijfers over de industriële productie en orderinstroom versloegen de verwachtingen van economen zelfs ruimschoots. Ondanks deze goede economische ontwikkeling blijft de Duitse inflatie laag op 2,2%, tegen 2,6% als gemiddelde in het eurogebied.
Maar al zou de Duitse inflatieverwachting wat gaan oplopen, de goede Duitse macrocijfers zijn voor beleggers al langere tijd juist een signaal om in Duits staatspapier te stappen. Het bevestigt juist de hoge kredietwaardigheid van de Duitsers.
Een recente emissie van Duits papier met een looptijd van vijf jaar ging als warme broodjes over de toonbank. De rentevergoeding die beleggers op papier van Duitse makelij verlangen zakt en zakt en is historisch nog nooit zo laag geweest.
Niets maakt Duitsland minder geliefd
Als we de Duitse yieldcurve even aflopen en beginnen bij het rendement op tienjaarspapier ('Bund') dan bedraagt dat slechts 1,52%, circa 20 basispunten onder het instapmoment van Paulson.
Kortere looptijden leveren evenredig nog veel minder op. Vijfjaarspapier geeft slechts een effectief rendement van 0,53%. Ongelooflijk weinig. Vergelijk het maar eens met een hypotheeklening in Nederland die je voor vijf jaar vast zet. Daar betaal je toch al gauw 4,5% of meer voor. De éénjaarsrente is bij onze oosterburen vrijwel nul.
Zelfs het bericht uit Brussel dat er nagedacht wordt om sterke financiële landen te vragen wat meer te besteden om de Europese economie er weer bovenop te helpen zorgde niet voor een hogere Duitse rente.
En datzelfde geldt voor het voorstel van de Bundesbank om bijvoorbeeld via hogere Duitse lonen de export van probleemlanden te bevorderen. Hogere loonkosten in Duitsland stimuleren de binnenlandse consumptie, maar zorgen ook voor inflatie waardoor de concurrentiepositie van Zuid-Europese landen kan versterken
Integendeel, al dit soort nieuws werkt als een rode lap op een stier. Beleggers worden er daardoor immers aan herinnert dan veel Zuid-Europese landen er beroerd voor staan en er kans bestaat op non- en wanbetalingen.
Maar wel zijn er zeepbellen in de huizenmarkt
Dan toch maar lekker veilig het geld stallen bij Angela Merkel, de lage rentevoet ten spijt. En wie dat bijvoorbeeld enige tijd terug had gedaan heeft daar met de koerswinst erbij toch nog een aardige belegging aan.
Hoog kopen en nog hoger verkopen heet dat, daar kan meneer Paulson nog wat van leren.
Paulson heeft overigens nog wel een kans zijn verliezen goed te maken. Het zou inderdaad best kunnen dat Duitsland de inflatie wat wil laten oplopen.
De lage rente begint bij onze oosterburen namelijk kleine zeepbellen te blazen in de huizenmarkt. De grootste inflatiebestrijders ter wereld zijn slim genoeg het gevaar daarvan in te zien en hun principes wat te laten varen.
Andere kans voor Paulson zijn dan toch de eurobonds, maar zover zijn we nog niet.
Peter Schutte
Peter Schutte (1969), econoom met afstudeerrichting monetaire economie, is sinds 1996 werkzaam in de financiële journalistiek. In deze hoedanigheid heeft hij zich altijd beziggehouden met het geven van aandelenadviezen. Sinds 2011 werkt hij op freelancebasis voor Beleggers Belangen, waarvoor hij actief bedrijven in de transport- en logistieke sector volgt. Peter is verder gespecialiseerd in Nederlandse small- en midcaps, waarvan hij regelmatig bestuurders interviewt. Daarnaast schrijft hij over macro-economische en monetaire ontwikkelingen. Peter is zelf een actief belegger, iets wat hij als een voorwaarde beschouwt voor het geven van goede beleggingsadviezen. Ook in zijn eigen beleggingen legt hij de nadruk op Nederlandse small- en midcaps.