Hoog, hoger, hoogst
Europese aandelenmarkten doen het goed. De AEX zit in een stijgende trend en de STOXX 600 tekent gezwind nieuwe all-time highs op. De S&P 500 daarentegen heeft last van hoogtevrees. Een bodem is overigens makkelijker te herkennen dan een top.
Al twee jaar lang rijgt de S&P 500 de records aaneen. De teller van de Amerikaanse index staat inmiddels op 107. De AEX moet het weliswaar doen met meerjarige hoogterecords, maar sinds deze maand boekt de STOXX Europe 600 opnieuw all-time highs. Het oude hoogterecord dateerde van 7 maart 2000.
Als je de top van 2000 als referentiepunt neemt voor het aantal all-time highs, dan staat bij de S&P 500 de teller zelfs op 113. In de zomer van 2007 werd de beursgraadmeter met de 500 belangrijkste bedrijven voor de Amerikaanse economie zes keer voortgestuwd naar een nieuw hoogterecord, totdat de bankencrisis losbarstte.
Op 11 oktober 2007, de dag dat de uitdijende kredietcrisis de korte recordreeks van de S&P 500 beëindigde, noteerde de AEX immer nog 20 procent onder zijn all-time high van 5 september 2000. De Europese STOXX Europe 600 had toen de schade al beperkt tot 6 procent. Maar ja, als op Wall Street de koersen hard onderuit gaan, dan gaan de andere aandelenmarkten mee. Dat geldt ook voor de Duitse DAX.
Hier te lande wordt soms met ongeloof gekeken naar het parcours (lees: recordreeks) die de Duitse hoofdindex in de afgelopen twee jaar heeft afgelegd. Sinds 7 mei 2013 boekte de DAX maar liefst 73 nieuwe hoogterecords, maar hier is wel een kanttekening op zijn plaats. De DAX is een herbeleggingsindex, dat betekent dat de dividenden bij de koersontwikkeling worden opgeteld. Als je louter naar de koersontwikkeling van de DAX kijkt, dan zie je dat de prijsindex pas vorige maand zijn eerste all-time high liet optekenen.
Wanneer je zoals hierboven alle hoogste koersen van de hoofdindices uit de STOXX Europe 600 op een rij zet, dan valt meteen op dat het merendeel van de nationale beursgraadmeters ver onder zijn all-time high noteert. Zo moet de AEX pak hem beet 40 procent stijgen vooraleer het hoogterecord van september 2000 wordt geëvenaard en moeten de Finse HEX en de Italiaanse MIB zelfs in waarde verdubbelen. De Griekse hoofdaandelen uit de ASE moeten zowaar 722 procent stijgen. En de richtinggevende Europese aandelenindices die wel nieuwe hoogterecord neerzetten, zoals de Britse FTSE 100 en de Duitse DAX doen dat pas sinds kort. Dat neemt niet weg dat de aandelenmarkten in Skandinavië al geruime tijd nieuwe all-time highs verkennen.
Omdat het dieptepunt van de westerse aandelenbeurzen met de S&P 500 voorop al 73 maanden achter ons ligt, vrezen sommige beleggers dat de bullrun zijn langste tijd heeft gehad. Als je naar de gemiddelde duur kijkt van een klassieke stierenmarkt dan had reeds 16 maanden geleden een marktcorrectie van minimaal 20 procent moeten plaatsvinden. Maar ja, bullmarkten sterven niet van ouderdom, maar in de regel van te hooggespannen beleggersverwachtingen. Of zoals beurslegende John Templeton het zo mooi kon verwoorden: Stierenmarkten worden geboren op pessimisme, groeien bij skepticisme, rijpen op optimisme en sterven in euforie.
Euforie wil zeggen overgewaardeerde en overgekochte aandelen, maar als je een blik werpt op de historische beurscrashes dan zie je dat een derde factor een voorname rol speelde. Niet voor niets beschouwen strategen het renterisico als het grootste risico van aandelenbeleggers. Zij volgt de ontwikkeling van de inflatie en als die stijgt, stijgen de rentevoeten en omgekeerd. Wanneer de rente stijgt, stijgen ook de financieringslasten. Bedrijven genereren hierdoor minder winst en de eindconsument houdt minder geld over om diensten en goederen te kopen, waardoor bedrijfswinsten worden uitgehold.
Op dit moment zijn de westerse aandelenmarkten aan de dure kant, zitten ze in een stijgende trend, maar zijn er geen tekenen dat de rente het winstvermogen van bedrijven aantast. De Amerikaanse Federal Reserve zinspeelt weliswaar op een verhoging van de basisrente, maar de Europese Centrale Bank doet met zijn opkoopprogramma voor staatsgewaarborgde obligaties er alles aan om de langetermijnrente nadrukkelijk laag te houden. En zolang de rentevoeten laag blijven, staat een verdere klim van de aandelenbeurzen niets in de weg. Maar ja, correcties worden ook uitgelokt door (te gevoelige) verkoopprogramma’s, op bonusbeluste fondsbeheerders of door in slaap gevallen traders. @ Ivan Snurer
Al twee jaar lang rijgt de S&P 500 de records aaneen. De teller van de Amerikaanse index staat inmiddels op 107. De AEX moet het weliswaar doen met meerjarige hoogterecords, maar sinds deze maand boekt de STOXX Europe 600 opnieuw all-time highs. Het oude hoogterecord dateerde van 7 maart 2000.
Als je de top van 2000 als referentiepunt neemt voor het aantal all-time highs, dan staat bij de S&P 500 de teller zelfs op 113. In de zomer van 2007 werd de beursgraadmeter met de 500 belangrijkste bedrijven voor de Amerikaanse economie zes keer voortgestuwd naar een nieuw hoogterecord, totdat de bankencrisis losbarstte.
Op 11 oktober 2007, de dag dat de uitdijende kredietcrisis de korte recordreeks van de S&P 500 beëindigde, noteerde de AEX immer nog 20 procent onder zijn all-time high van 5 september 2000. De Europese STOXX Europe 600 had toen de schade al beperkt tot 6 procent. Maar ja, als op Wall Street de koersen hard onderuit gaan, dan gaan de andere aandelenmarkten mee. Dat geldt ook voor de Duitse DAX.
Hier te lande wordt soms met ongeloof gekeken naar het parcours (lees: recordreeks) die de Duitse hoofdindex in de afgelopen twee jaar heeft afgelegd. Sinds 7 mei 2013 boekte de DAX maar liefst 73 nieuwe hoogterecords, maar hier is wel een kanttekening op zijn plaats. De DAX is een herbeleggingsindex, dat betekent dat de dividenden bij de koersontwikkeling worden opgeteld. Als je louter naar de koersontwikkeling van de DAX kijkt, dan zie je dat de prijsindex pas vorige maand zijn eerste all-time high liet optekenen.
Wanneer je zoals hierboven alle hoogste koersen van de hoofdindices uit de STOXX Europe 600 op een rij zet, dan valt meteen op dat het merendeel van de nationale beursgraadmeters ver onder zijn all-time high noteert. Zo moet de AEX pak hem beet 40 procent stijgen vooraleer het hoogterecord van september 2000 wordt geëvenaard en moeten de Finse HEX en de Italiaanse MIB zelfs in waarde verdubbelen. De Griekse hoofdaandelen uit de ASE moeten zowaar 722 procent stijgen. En de richtinggevende Europese aandelenindices die wel nieuwe hoogterecord neerzetten, zoals de Britse FTSE 100 en de Duitse DAX doen dat pas sinds kort. Dat neemt niet weg dat de aandelenmarkten in Skandinavië al geruime tijd nieuwe all-time highs verkennen.
Omdat het dieptepunt van de westerse aandelenbeurzen met de S&P 500 voorop al 73 maanden achter ons ligt, vrezen sommige beleggers dat de bullrun zijn langste tijd heeft gehad. Als je naar de gemiddelde duur kijkt van een klassieke stierenmarkt dan had reeds 16 maanden geleden een marktcorrectie van minimaal 20 procent moeten plaatsvinden. Maar ja, bullmarkten sterven niet van ouderdom, maar in de regel van te hooggespannen beleggersverwachtingen. Of zoals beurslegende John Templeton het zo mooi kon verwoorden: Stierenmarkten worden geboren op pessimisme, groeien bij skepticisme, rijpen op optimisme en sterven in euforie.
Euforie wil zeggen overgewaardeerde en overgekochte aandelen, maar als je een blik werpt op de historische beurscrashes dan zie je dat een derde factor een voorname rol speelde. Niet voor niets beschouwen strategen het renterisico als het grootste risico van aandelenbeleggers. Zij volgt de ontwikkeling van de inflatie en als die stijgt, stijgen de rentevoeten en omgekeerd. Wanneer de rente stijgt, stijgen ook de financieringslasten. Bedrijven genereren hierdoor minder winst en de eindconsument houdt minder geld over om diensten en goederen te kopen, waardoor bedrijfswinsten worden uitgehold.
Op dit moment zijn de westerse aandelenmarkten aan de dure kant, zitten ze in een stijgende trend, maar zijn er geen tekenen dat de rente het winstvermogen van bedrijven aantast. De Amerikaanse Federal Reserve zinspeelt weliswaar op een verhoging van de basisrente, maar de Europese Centrale Bank doet met zijn opkoopprogramma voor staatsgewaarborgde obligaties er alles aan om de langetermijnrente nadrukkelijk laag te houden. En zolang de rentevoeten laag blijven, staat een verdere klim van de aandelenbeurzen niets in de weg. Maar ja, correcties worden ook uitgelokt door (te gevoelige) verkoopprogramma’s, op bonusbeluste fondsbeheerders of door in slaap gevallen traders. @ Ivan Snurer
Ivan Snurer
Ivan Snurer (1965) studeerde in Brussel autotechnieken aan de Hogeschool voor Wetenschap en Kunst. Bij Volvo Cars was hij als productingenieur en later als kwaliteitsingenieur nauw betrokken bij de ontwikkeling en de assemblage van de Volvo 400-reeks in Born. Via een omweg in de Europese nucleaire industrie kwam hij medio jaren negentig terecht in de financiële wereld, nadat hij aan Nyenrode Business Universiteit zijn MBA-titel had behaald en zich aan de Erasmus Universiteit Rotterdam had verdiept in quantitative finance. Snurer publiceert sinds eind jaren negentig met enige regelmaat in de Belgische en Nederlandse financiële pers en schrijft sinds 2002 voor Beleggers Belangen. Hij is directeur van Quantalytica, een onafhankelijk adviesbureau dat onderzoek verricht naar de efficiëntie van beleggingsstrategieën en selectiemethodieken.