‘Never fight the ECB’

De aandelenmarkten stijgen - met een dip in 2011 - vanaf maart 2009, al weer een periode van ruim 5,5 jaar. De diverse obligatiemarkten zijn tegelijkertijd gestegen, vaak nog verder. Beleggers hebben de laatste jaren eigenlijk gunstige tijden meegemaakt. Hiervoor zijn, kort door de bocht, drie oorzaken te bedenken.

Drie oorzaken voor de stijgingen

- Ten eerste zijn de markten hersteld op de (te) zware dalingen van 2008. Markten bewegen altijd van het ene extreem naar het andere. Zo gingen we van ‘zum Tode betrübt’ in de kredietcrisis naar ‘himmelhoch jauchzend’ in de laatste jaren.

- Ten tweede was er het herstel van de Amerikaanse economie en huizenmarkten, waarop vooral de Amerikaanse aandelen zijn vooruit gelopen.

- De derde en belangrijkste factor achter de stijging is het accommoderende beleid van de centrale banken geweest. De rente is extreem laag gehouden. En er is geld in de VS en Japan bijgedrukt, geld dat gedeeltelijk zijn weg heeft gevonden naar de effectenmarkten. Verder heeft de ECB een piramidespel met de banken opgezet. Banken mochten bijna gratis geld bij de ECB lenen, om dat vervolgens te beleggen in onder andere staatsobligaties.

Monetair beleid blijft het belangrijkste puzzelstuk

De grote vraag is nu of er nog meer in het vat zit. De eerste twee oorzaken achter de stijgingen zitten reeds in de koersen verwerkt. De beurzen zijn namelijk hersteld van de klap van 2008 en vooral Amerikaanse aandelen zijn sterk vooruitgelopen op de betere economische omstandigheden in de VS (nu zou Europa economisch moeten volgen, maar dat lijkt door de eurocrisis voorlopig een utopie).

Dan blijft het monetaire beleid over. We hebben de afgelopen twee jaar tweemaal gezien wat voor impact onverwachte afwijkingen in het monetair beleid kunnen hebben. De aankondiging van de tapering door de Fed leidde tot een slecht jaar in de obligatiemarkten in 2013. En toen de ECB eind september dit jaar onduidelijk was over het obligatie-opkoopprogramma, leidde dat in korte tijd tot meer dan 10% dalingen op de aandelenmarkten.

De twee hierboven genoemde voorvallen tonen aan dat de markten als door een adder gebeten kunnen reageren als de centrale banken onverwacht handelen, of de monetaire stimulering iets meer dan verwacht terugtrekken. De centrale banken hebben blijkbaar een belangrijk puzzelstuk voor de toekomstige koersontwikkeling in handen.

Acties centrale banken bepalend

Iedere analyse voor 2015 zou dan ook moeten beginnen met het inschatten van de acties van de centrale banken, hoe lastig dat ook is. Tot nu toe zijn de monetaire autoriteiten de financiële markten goed gezind geweest en hebben ze fouten snel hersteld. De oude beurswijsheid ‘Never fight the Fed’ staat nog als een huis. Nu de ECB, na de introductie van de euro, ook een dominante speler is geworden, kunnen we een nieuwe beurswijsheid toevoegen aan onze spreukenlijst: ‘Never fight the ECB’ (Foto: Andrew Fleming) .

Het trackrecord van de centrale banken is tot nu toe goed, dat geeft vooralsnog vertrouwen. Overigens is het beleid vooral goed geweest voor de financiële markten. Of het allemaal voor de lange termijn economisch succesvol is, valt te bezien (als econoom denk ik soms anders over de monetaire acties, waardoor het lastig is mijn mening als econoom te scheiden van die als beurskenner).

Andere aanwijzingen voor de toekomst krijgen we door naar waarderingen (fundamentele ratio’s), technische condities en kwantitatieve regels te kijken. Zijn aandelen en obligaties nu duur of goedkoop, bijvoorbeeld kijkend naar maatstaven als ‘yield’, spreads en koers-winstverhoudingen? Maar deze analyses zullen minder bepalend zijn dan de monetaire omstandigheden. Daarover begin volgende week meer.

Drs Harry Geels CIP is CIO en partner bij T&E inmaxxa (www.tein.eu) uit Utrecht. Daarnaast is hij hoofdredacteur van Traders Club Magazine (www.tradersclub.nl) en partner/docent bij de ML Finance Academy (www.mfla.eu). De informatie in deze opinie is niet bedoeld als individueel beleggingsadvies of als aanbeveling tot het doen van bepaalde beleggingen. De standpunten en vooruitzichten van Geels geven zijn persoonlijke mening weer.

De aandelenmarkten stijgen – met een dip in 2011 – vanaf maart 2009, al weer een periode van ruim 5,5 jaar. De diverse obligatiemarkten zijn tegelijkertijd gestegen, vaak nog verder. Beleggers hebben de laatste jaren eigenlijk gunstige tijden meegemaakt. Hiervoor zijn, kort door de bocht, drie oorzaken te bedenken.

Drie oorzaken voor de stijgingen

– Ten eerste zijn de markten hersteld op de (te) zware dalingen van 2008. Markten bewegen altijd van het ene extreem naar het andere. Zo gingen we van ‘zum Tode betrübt’ in de kredietcrisis naar ‘himmelhoch jauchzend’ in de laatste jaren.

– Ten tweede was er het herstel van de Amerikaanse economie en huizenmarkten, waarop vooral de Amerikaanse aandelen zijn vooruit gelopen.

– De derde en belangrijkste factor achter de stijging is het accommoderende beleid van de centrale banken geweest. De rente is extreem laag gehouden. En er is geld in de VS en Japan bijgedrukt, geld dat gedeeltelijk zijn weg heeft gevonden naar de effectenmarkten. Verder heeft de ECB een piramidespel met de banken opgezet. Banken mochten bijna gratis geld bij de ECB lenen, om dat vervolgens te beleggen in onder andere staatsobligaties.

Monetair beleid blijft het belangrijkste puzzelstuk

De grote vraag is nu of er nog meer in het vat zit. De eerste twee oorzaken achter de stijgingen zitten reeds in de koersen verwerkt. De beurzen zijn namelijk hersteld van de klap van 2008 en vooral Amerikaanse aandelen zijn sterk vooruitgelopen op de betere economische omstandigheden in de VS (nu zou Europa economisch moeten volgen, maar dat lijkt door de eurocrisis voorlopig een utopie).

Dan blijft het monetaire beleid over. We hebben de afgelopen twee jaar tweemaal gezien wat voor impact onverwachte afwijkingen in het monetair beleid kunnen hebben. De aankondiging van de tapering door de Fed leidde tot een slecht jaar in de obligatiemarkten in 2013. En toen de ECB eind september dit jaar onduidelijk was over het obligatie-opkoopprogramma, leidde dat in korte tijd tot meer dan 10% dalingen op de aandelenmarkten.

De twee hierboven genoemde voorvallen tonen aan dat de markten als door een adder gebeten kunnen reageren als de centrale banken onverwacht handelen, of de monetaire stimulering iets meer dan verwacht terugtrekken. De centrale banken hebben blijkbaar een belangrijk puzzelstuk voor de toekomstige koersontwikkeling in handen.

Acties centrale banken bepalend

Iedere analyse voor 2015 zou dan ook moeten beginnen met het inschatten van de acties van de centrale banken, hoe lastig dat ook is. Tot nu toe zijn de monetaire autoriteiten de financiële markten goed gezind geweest en hebben ze fouten snel hersteld. De oude beurswijsheid ‘Never fight the Fed’ staat nog als een huis. Nu de ECB, na de introductie van de euro, ook een dominante speler is geworden, kunnen we een nieuwe beurswijsheid toevoegen aan onze spreukenlijst: ‘Never fight the ECB’ (Foto: Andrew Fleming) .

Het trackrecord van de centrale banken is tot nu toe goed, dat geeft vooralsnog vertrouwen. Overigens is het beleid vooral goed geweest voor de financiële markten. Of het allemaal voor de lange termijn economisch succesvol is, valt te bezien (als econoom denk ik soms anders over de monetaire acties, waardoor het lastig is mijn mening als econoom te scheiden van die als beurskenner).

Andere aanwijzingen voor de toekomst krijgen we door naar waarderingen (fundamentele ratio’s), technische condities en kwantitatieve regels te kijken. Zijn aandelen en obligaties nu duur of goedkoop, bijvoorbeeld kijkend naar maatstaven als ‘yield’, spreads en koers-winstverhoudingen? Maar deze analyses zullen minder bepalend zijn dan de monetaire omstandigheden. Daarover begin volgende week meer.

Drs Harry Geels CIP is CIO en partner bij T&E inmaxxa (www.tein.eu) uit Utrecht. Daarnaast is hij hoofdredacteur van Traders Club Magazine (www.tradersclub.nl) en partner/docent bij de ML Finance Academy (www.mfla.eu). De informatie in deze opinie is niet bedoeld als individueel beleggingsadvies of als aanbeveling tot het doen van bepaalde beleggingen. De standpunten en vooruitzichten van Geels geven zijn persoonlijke mening weer.