Banken krijgen vierde bail-out

In de jaren negentig van de vorige eeuw deden er vele verhalen de ronde over het zogeheten Plunge Protection Team (PPT). Dit team zou bij dalingen van de aandelenmarkten opkoopacties starten om de financiële markten minder schokkerig te laten verlopen. Het PPT zou een crash zoals die van 1987 moeten zien te voorkomen.

Het PPT werd vaak met scepsis benaderd. Hoewel het oorspronkelijk bedoeld was om de markten transparanter te maken zouden de regelmatige opkoopacties de markten juist intransparant maken. De vermeende opkoopacties werden door de meeste beleggers bovendien als complottheorie bestempeld. Het zou immers van de gekke zijn dat overheidsinstanties openlijk zouden ingrijpen in de financiële markten.

Als junkies om hulp schreeuwen
Hoe anders ziet de financiële wereld er nu uit. De Amerikaanse centrale bank grijpt al sinds de kredietcrisis openlijk in op de obligatiemarkten door het opkopen van giftige leningen en staatsobligaties. Jarenlang is er in de VS voor 80 miljard per maand aan dollars bijgedrukt om de rentemarkten te ondersteunen.

In Europa vragen beleggers nu ook steeds openlijker om hulp van de ECB. Toen bijvoorbeeld Draghi begin oktober nog onduidelijk was over hoe ook hij een op dat in de VS gelijkend opkoopprogramma zou willen vormgeven, reageerden de aandelenmarkten teleurgesteld. Beleggers hadden op meer acties en duidelijkheid gerekend.

Het is uiterst curieus dat beleggers om inmenging van de overheid en ECB schreeuwen. Het gaat immers om ingrijpen in, of eigenlijk manipulatie van wat efficiënte financiële markten zouden moeten zijn (vaarwel Efficiënte Markt Theorie, voor zover die geldig was natuurlijk). Bovendien is het niet eens het mandaat van de ECB om markten te ondersteunen. Feitelijk wordt er om illegale acties gevraagd.

Opkoopprogramma krijgt vorm
Draghi heeft deze week wél de eerste contouren van het Europese opkoopprogramma bekend gemaakt. Hij heeft zo’n duizend miljard euro tot zijn beschikking. ‘Betekenisvol. Draghi gaat leveren’, zei Antonio Garcia Pascual, hoofdeconoom van Barclays (Foto: Roger), over de hoogte van het bedrag tegen The New York Times. Tja, zoiets zegt genoeg over de heimelijke wens van iedere bankmedewerker: meer ondersteuning.

Draghi is nu begonnen met het opkopen van zogeheten asset-back securities of ABS’en (obligaties met onderpand, meestal hypotheekportefeuilles) en covered bonds (obligaties van banken die worden gedekt door nader bepaald, juridisch afgescheiden onderpand). Volgens Reuters zou Draghi ook aan het opkopen van bedrijfsobligaties denken. Er wordt bovendien gesproken over staatsobligaties. Maar daarover moet Draghi eerst nog een robbertje vechten met Jens Weidmann, de president van de Bundesbank.

Duitsland is tegen
Weidmann noemde het opkoopprogramma problematisch. Volgens hem worden alleen maar de winsten van de banken gestimuleerd en worden eventuele verliezen van een dergelijk opkoopprogramma gesocialiseerd. Ofwel, als het misgaat, wordt de rekening bij de belastingbetaler neergelegd.

Weidmann heeft gelijk. Door het opkopen van ABS’en, covered bonds en eventueel bedrijfsobligaties krijgen banken geld voor stukken die in de meeste gevallen zijn overgewaardeerd en die banken waarschijnlijk sowieso niet op grote schaal zouden kunnen verkopen zonder potentiële verliezen, dit vanwege beperkte liquiditeit van dergelijke markten.

Banken krijgen aldus weer ondersteuning. Eerst de directe staatshulp, zoals bij ons bijvoorbeeld SNS, Aegon en ING hebben gehad. Daarna hebben we een aantal nationalisaties gehad, die (indirecte) staatshulp voor de niet-genationaliseerde banken betekenden, omdat de belastingbetalers zo het depositogarantiestelsel betaalden en niet – zoals het eigenlijk zou moeten - de banken. En ja, dus ook de Rabobank heeft (indirecte) staatssteun gehad!

Vierde bail-out
Vervolgens mochten banken in het kader van de LTRO min of meer gratis geld lenen, om dat geld vervolgens te beleggen tegen hoogrenderende staatsleningen van Spanje en Italië. Banken werden zo in staat gesteld gratis geld te verdienen (en werden zo en passant medeplichtig aan het piramidespel dat de eurozone heet). En nu krijgen ze kasgelden voor te hoog gewaardeerde obligaties die ze, zoals gesteld door gebrekkige liquiditeit van de markt, niet op grotere schaal kunnen verkopen.

Natuurlijk verkoopt de ECB het opkoopprogramma onder een andere noemer. Meer kasgelden op de balans van de banken zouden tot meer kredietverlening moeten leiden. Maar we weten allemaal dat banken niet willen uitlenen. Lees de commentaren van de ‘gewone’ man onder de berichtgeving van de vierde bail-out, het opkoopprogramma. Zomaar een greep: ‘A TRILLION in additional government subsidies in order to prop up a government subsidy driven market. What a joke.’ Of: ‘And you think bankers care?...no, they have central banks to print their bonus money!’

PS: Zou het anders kunnen en/of moeten? Ja! Daarover de volgende keer meer.

Drs Harry Geels CIP is CIO en partner bij T&E inmaxxa (www.tein.eu ) uit Utrecht. Daarnaast is hij hoofdredacteur van Traders Club Magazine (www.tradersclub.nl ) en partner/docent bij de ML Finance Academy (www.mfla.eu ). De informatie in deze opinie is niet bedoeld als individueel beleggingsadvies of als aanbeveling tot het doen van bepaalde beleggingen. De standpunten en vooruitzichten van Geels geven zijn persoonlijke mening weer.

In de jaren negentig van de vorige eeuw deden er vele verhalen de ronde over het zogeheten Plunge Protection Team (PPT). Dit team zou bij dalingen van de aandelenmarkten opkoopacties starten om de financiële markten minder schokkerig te laten verlopen. Het PPT zou een crash zoals die van 1987 moeten zien te voorkomen.

Het PPT werd vaak met scepsis benaderd. Hoewel het oorspronkelijk bedoeld was om de markten transparanter te maken zouden de regelmatige opkoopacties de markten juist intransparant maken. De vermeende opkoopacties werden door de meeste beleggers bovendien als complottheorie bestempeld. Het zou immers van de gekke zijn dat overheidsinstanties openlijk zouden ingrijpen in de financiële markten.

Als junkies om hulp schreeuwen
Hoe anders ziet de financiële wereld er nu uit. De Amerikaanse centrale bank grijpt al sinds de kredietcrisis openlijk in op de obligatiemarkten door het opkopen van giftige leningen en staatsobligaties. Jarenlang is er in de VS voor 80 miljard per maand aan dollars bijgedrukt om de rentemarkten te ondersteunen.

In Europa vragen beleggers nu ook steeds openlijker om hulp van de ECB. Toen bijvoorbeeld Draghi begin oktober nog onduidelijk was over hoe ook hij een op dat in de VS gelijkend opkoopprogramma zou willen vormgeven, reageerden de aandelenmarkten teleurgesteld. Beleggers hadden op meer acties en duidelijkheid gerekend.

Het is uiterst curieus dat beleggers om inmenging van de overheid en ECB schreeuwen. Het gaat immers om ingrijpen in, of eigenlijk manipulatie van wat efficiënte financiële markten zouden moeten zijn (vaarwel Efficiënte Markt Theorie, voor zover die geldig was natuurlijk). Bovendien is het niet eens het mandaat van de ECB om markten te ondersteunen. Feitelijk wordt er om illegale acties gevraagd.

Opkoopprogramma krijgt vorm
Draghi heeft deze week wél de eerste contouren van het Europese opkoopprogramma bekend gemaakt. Hij heeft zo’n duizend miljard euro tot zijn beschikking. ‘Betekenisvol. Draghi gaat leveren’, zei Antonio Garcia Pascual, hoofdeconoom van Barclays (Foto: Roger), over de hoogte van het bedrag tegen The New York Times. Tja, zoiets zegt genoeg over de heimelijke wens van iedere bankmedewerker: meer ondersteuning.

Draghi is nu begonnen met het opkopen van zogeheten asset-back securities of ABS’en (obligaties met onderpand, meestal hypotheekportefeuilles) en covered bonds (obligaties van banken die worden gedekt door nader bepaald, juridisch afgescheiden onderpand). Volgens Reuters zou Draghi ook aan het opkopen van bedrijfsobligaties denken. Er wordt bovendien gesproken over staatsobligaties. Maar daarover moet Draghi eerst nog een robbertje vechten met Jens Weidmann, de president van de Bundesbank.

Duitsland is tegen
Weidmann noemde het opkoopprogramma problematisch. Volgens hem worden alleen maar de winsten van de banken gestimuleerd en worden eventuele verliezen van een dergelijk opkoopprogramma gesocialiseerd. Ofwel, als het misgaat, wordt de rekening bij de belastingbetaler neergelegd.

Weidmann heeft gelijk. Door het opkopen van ABS’en, covered bonds en eventueel bedrijfsobligaties krijgen banken geld voor stukken die in de meeste gevallen zijn overgewaardeerd en die banken waarschijnlijk sowieso niet op grote schaal zouden kunnen verkopen zonder potentiële verliezen, dit vanwege beperkte liquiditeit van dergelijke markten.

Banken krijgen aldus weer ondersteuning. Eerst de directe staatshulp, zoals bij ons bijvoorbeeld SNS, Aegon en ING hebben gehad. Daarna hebben we een aantal nationalisaties gehad, die (indirecte) staatshulp voor de niet-genationaliseerde banken betekenden, omdat de belastingbetalers zo het depositogarantiestelsel betaalden en niet – zoals het eigenlijk zou moeten – de banken. En ja, dus ook de Rabobank heeft (indirecte) staatssteun gehad!

Vierde bail-out
Vervolgens mochten banken in het kader van de LTRO min of meer gratis geld lenen, om dat geld vervolgens te beleggen tegen hoogrenderende staatsleningen van Spanje en Italië. Banken werden zo in staat gesteld gratis geld te verdienen (en werden zo en passant medeplichtig aan het piramidespel dat de eurozone heet). En nu krijgen ze kasgelden voor te hoog gewaardeerde obligaties die ze, zoals gesteld door gebrekkige liquiditeit van de markt, niet op grotere schaal kunnen verkopen.

Natuurlijk verkoopt de ECB het opkoopprogramma onder een andere noemer. Meer kasgelden op de balans van de banken zouden tot meer kredietverlening moeten leiden. Maar we weten allemaal dat banken niet willen uitlenen. Lees de commentaren van de ‘gewone’ man onder de berichtgeving van de vierde bail-out, het opkoopprogramma. Zomaar een greep: ‘A TRILLION in additional government subsidies in order to prop up a government subsidy driven market. What a joke.’ Of: ‘And you think bankers care?…no, they have central banks to print their bonus money!’

PS: Zou het anders kunnen en/of moeten? Ja! Daarover de volgende keer meer.

Drs Harry Geels CIP is CIO en partner bij T&E inmaxxa (www.tein.eu ) uit Utrecht. Daarnaast is hij hoofdredacteur van Traders Club Magazine (www.tradersclub.nl ) en partner/docent bij de ML Finance Academy (www.mfla.eu ). De informatie in deze opinie is niet bedoeld als individueel beleggingsadvies of als aanbeveling tot het doen van bepaalde beleggingen. De standpunten en vooruitzichten van Geels geven zijn persoonlijke mening weer.