Hoe slim is smart beta?
Als je in doorsnee aandelen belegt, kun je net zo goed de index kopen. Heb je specifieke voorkeuren, dan omarm je al snel stijlfactoren oftewel het concept van smart beta. Of is het toch eerder smart marketing?
De meeste indices zijn samengesteld op basis van marktkapitalisatie. Hiertoe wordt de beurskoers vermenigvuldigd met het aantal uitstaande aandelen. Indexbeleggingen zijn hierdoor erg gevoelig voor zeepbellen. Je koopt immers de winnaars uit het verleden en de aandelen die stijgen, stuwen de index. En als eenmaal de zeepbel knapt, is de belegger het haasje.
Alternatieven
De laatste jaren is een rist aan indices ontwikkeld die het probleem van marktkapitalisatie moeten ondervangen. Indices met een alternatieve indeling zijn ogenschijnlijk slimmer en worden dan ook smart beta genoemd.
Smart beta
De naam suggereert dat er ook domme indices bestaan, maar het concept van smart beta heeft eigenlijk altijd al bestaan. Eind jaren tachtig sprak men van stijlbeleggen, stijlfactoren of van factorbeleggen. De kans is groot dat je het zelf ook doet, al heb je er nooit bij stil gestaan.
Hoofdcategorieën
De facto kun je de smart beta-indices indelen in drie categorieën, te weten equal-weighted, fundamental weighted en low volatility.
- Equal-weighted houdt in dat de aandelen ongewogen zijn. Strikt genomen, is deze term misleidend: alle aandelen in de index hebben eenzelfde gewicht en zijn dus gelijk gewogen.
- Fundamental weighted wil zeggen dat het gewicht van de aandelen in de index wordt bepaald aan hand van de boekwaarde, het dividend, de omzet en/of de winst per aandeel.
- De term low volatility geeft aan dat het om laagvolatiele aandelen gaat; aandelen met relatief kleine koersschommelingen.
Onderliggende factoren
Het geheim achter smart beta zit hem in het size-effect, de value-tilt en de periodieke herbalancering.
- Het is algemeen bekend dat aandelen van kleine en middelgrote ondernemingen sneller stijgen dan die van grote internationaal opererende multinationals.
- Studies tonen aan dat ongewogen indices stoelen op het succes van waarde-aandelen. Marktgewogen indices deinen mee op het succes van groei-aandelen en zijn een makkelijke prooi voor zeepbellen.
- De beheerders van smart beta indices hebben strikte regels welke aandelen al dan niet in aanmerking komen voor een selectie en houden zich strikt daaraan. Zij ruilen noodgedwongen hun winnaars voor de verliezers van dat moment en profiteren hierdoor van het mean-reversion-effect. Marktgewogen indices doen net het tegenovergestelde. Zij vergroten hun posities in de grootste stijgers.
Smart beta in de praktijk
Belangrijk om weten, smart beta-strategieën presteren goed in bullmarkten, maar bieden nauwelijks tot geen bescherming voor zwarte zwanen, voor zwaarwegende onverwachte gebeurtenissen. Door hun tilt naar smallcaps hebben zij ook meer exposure aan het neerwaartse risico. Tegelijkertijd zijn zij ook de dupe van hun indexsamenstelling. Laagvolatiele aandelen trotseren de grootse moeite om beursrallys bij te benen, laat staan dat zij het beter doen.
Erin en eruit, dat kost een duit
Het is dus niet alleen rozengeur en maneschijn. Er kleven legio nadelen, lees risico’s, aan smart beta. In de praktijk zijn smart beta-indices overwogen in nutsbedrijven, die sterk afhankelijk zijn van de wispelturige regelgeving van de overheid. Daarnaast kan de fundamentele indexering ertoe leiden dat bij tijd en wijle meer risicovolle aandelen worden aangekocht. Aandelen zijn meestal niet voor niets goedkoop. En tot slot, de kwantitatieve rekenmodellen lokken een veelvoud aan transactiekosten uit. Aandeel erin, aandeel eruit, dat kost een duit.
Slimme marketing
Smart beta is niet zaligmakend. Het passief volgen van een index met nuanceringen, veelal gebaseerd op kwantitatieve rekenmodellen, loont enkel als je het geduld kunt opbrengen om de volledige conjunctuurcyclus uit te zingen. Zowel in de institutionele wereld alsmede voor particuliere beleggers wordt deze beleggingstechniek verkocht als smart beta, wat de facto niets anders is dan het traditionele factorbeleggen. @ Ivan Snurer
De meeste indices zijn samengesteld op basis van marktkapitalisatie. Hiertoe wordt de beurskoers vermenigvuldigd met het aantal uitstaande aandelen. Indexbeleggingen zijn hierdoor erg gevoelig voor zeepbellen. Je koopt immers de winnaars uit het verleden en de aandelen die stijgen, stuwen de index. En als eenmaal de zeepbel knapt, is de belegger het haasje.
Alternatieven
De laatste jaren is een rist aan indices ontwikkeld die het probleem van marktkapitalisatie moeten ondervangen. Indices met een alternatieve indeling zijn ogenschijnlijk slimmer en worden dan ook smart beta genoemd.
Smart beta
De naam suggereert dat er ook domme indices bestaan, maar het concept van smart beta heeft eigenlijk altijd al bestaan. Eind jaren tachtig sprak men van stijlbeleggen, stijlfactoren of van factorbeleggen. De kans is groot dat je het zelf ook doet, al heb je er nooit bij stil gestaan.
Hoofdcategorieën
De facto kun je de smart beta-indices indelen in drie categorieën, te weten equal-weighted, fundamental weighted en low volatility.
- Equal-weighted houdt in dat de aandelen ongewogen zijn. Strikt genomen, is deze term misleidend: alle aandelen in de index hebben eenzelfde gewicht en zijn dus gelijk gewogen.
- Fundamental weighted wil zeggen dat het gewicht van de aandelen in de index wordt bepaald aan hand van de boekwaarde, het dividend, de omzet en/of de winst per aandeel.
- De term low volatility geeft aan dat het om laagvolatiele aandelen gaat; aandelen met relatief kleine koersschommelingen.
Onderliggende factoren
Het geheim achter smart beta zit hem in het size-effect, de value-tilt en de periodieke herbalancering.
- Het is algemeen bekend dat aandelen van kleine en middelgrote ondernemingen sneller stijgen dan die van grote internationaal opererende multinationals.
- Studies tonen aan dat ongewogen indices stoelen op het succes van waarde-aandelen. Marktgewogen indices deinen mee op het succes van groei-aandelen en zijn een makkelijke prooi voor zeepbellen.
- De beheerders van smart beta indices hebben strikte regels welke aandelen al dan niet in aanmerking komen voor een selectie en houden zich strikt daaraan. Zij ruilen noodgedwongen hun winnaars voor de verliezers van dat moment en profiteren hierdoor van het mean-reversion-effect. Marktgewogen indices doen net het tegenovergestelde. Zij vergroten hun posities in de grootste stijgers.
Smart beta in de praktijk
Belangrijk om weten, smart beta-strategieën presteren goed in bullmarkten, maar bieden nauwelijks tot geen bescherming voor zwarte zwanen, voor zwaarwegende onverwachte gebeurtenissen. Door hun tilt naar smallcaps hebben zij ook meer exposure aan het neerwaartse risico. Tegelijkertijd zijn zij ook de dupe van hun indexsamenstelling. Laagvolatiele aandelen trotseren de grootse moeite om beursrallys bij te benen, laat staan dat zij het beter doen.
Erin en eruit, dat kost een duit
Het is dus niet alleen rozengeur en maneschijn. Er kleven legio nadelen, lees risico’s, aan smart beta. In de praktijk zijn smart beta-indices overwogen in nutsbedrijven, die sterk afhankelijk zijn van de wispelturige regelgeving van de overheid. Daarnaast kan de fundamentele indexering ertoe leiden dat bij tijd en wijle meer risicovolle aandelen worden aangekocht. Aandelen zijn meestal niet voor niets goedkoop. En tot slot, de kwantitatieve rekenmodellen lokken een veelvoud aan transactiekosten uit. Aandeel erin, aandeel eruit, dat kost een duit.
Slimme marketing
Smart beta is niet zaligmakend. Het passief volgen van een index met nuanceringen, veelal gebaseerd op kwantitatieve rekenmodellen, loont enkel als je het geduld kunt opbrengen om de volledige conjunctuurcyclus uit te zingen. Zowel in de institutionele wereld alsmede voor particuliere beleggers wordt deze beleggingstechniek verkocht als smart beta, wat de facto niets anders is dan het traditionele factorbeleggen. @ Ivan Snurer
Ivan Snurer
Ivan Snurer (1965) studeerde in Brussel autotechnieken aan de Hogeschool voor Wetenschap en Kunst. Bij Volvo Cars was hij als productingenieur en later als kwaliteitsingenieur nauw betrokken bij de ontwikkeling en de assemblage van de Volvo 400-reeks in Born. Via een omweg in de Europese nucleaire industrie kwam hij medio jaren negentig terecht in de financiële wereld, nadat hij aan Nyenrode Business Universiteit zijn MBA-titel had behaald en zich aan de Erasmus Universiteit Rotterdam had verdiept in quantitative finance. Snurer publiceert sinds eind jaren negentig met enige regelmaat in de Belgische en Nederlandse financiële pers en schrijft sinds 2002 voor Beleggers Belangen. Hij is directeur van Quantalytica, een onafhankelijk adviesbureau dat onderzoek verricht naar de efficiëntie van beleggingsstrategieën en selectiemethodieken.