Surprise, de verrassingsindex
Citigroup houdt minutieus bij of de economie beter of juist slechter presteert dan verwacht. De Surprise-index wordt door strategen bemind. Bij het grote publiek is de verrassinsgsindex vrijwel onbekend. Nochtans is het verband met de beurs sterk.
Als belegger wordt je getrakteerd op een stortvloed van macro-economische cijfers. Autoverkopen, consumentenvertrouwen, huizenprijzen, inflatie, werkloosheidscijfers, noem maar op. De ene keer stijgt de beurs op goede cijfers, de andere keer daalt ze omdat de markten nog beter hadden verwacht. Het is daarom wel zo prettig dat Citigroup nauwgezet bijhoudt hoe de werkelijke macrocijfers zich verhouden tot de consensus, de gemiddelde voorspelling van analisten.
Citigroup Economic Surpise Index
CESI oftewel de Citigroup Economic Surprise Index, voluit de officiële benaming voor de verrasingsindex, meet of de macrocijfers voldoen aan de verwachtingen. Daarbij worden de positieve verrassingen weggestreept met gebeurlijke tegenvallers. Een positief getal geeft aan dat de economische cijfers overwegend in positieve zin verrassen en vice versa.
Als de Surprise-index, zoals nu in de Verenigde Staten, omhoog schiet, dan is de kans groot dat aandelenbeleggers zich optrekken aan het economische optimisme, al zou je dit met de huidige geopolitieke spanningen niet meteen zeggen. Het verband tussen de Suprise-index en de beurs is sterk. Wanneer de verrassingsindex omhoog krult, maken aandelen ten opzichte van obligaties een inhaalslag.
Maakt de index echter een snoekduik, zoals de voorbije weken in Japan, dan mag je ervan uitgaan dat de stemming op de financiële markten omslaat en beheerst zal worden door somberheid.
De jongste Surprise-index van de eurozone toont dat er ruimte is voor positieve verrassingen. Van extreem pessimisme is geen sprake, maar sinds maart overheerst de negatieve ondertoon. Al worden er meer tegenvallers dan beter dan verwachte economische cijfers gepubliceerd, je kunt moeilijk stellen dat Europese beleggers in grote getale negatief zijn. Maar ja, in de regel deinen zij mee met de golven van Wall Street.
En de Amerikanen? Zij, het is te zeggen de marktwaarnemers aldaar, kijken met een schuin oog naar de economische verrassingsindex van de G10, de Groep van 10. Dat zijn de elf (11) industriële landen die elkaar, en onder bijzondere omstandigheden ook andere landen, leningen verstrekken indien de middelen die het IMF hiervoor ter beschikking heeft ontoereikend worden geacht, maar dat even terzijde. Wel nu, de Surprise-index van de G10 loopt de laatste tijd aardig op en staat op het punt om de nullijn te snijden. Een teken dat de macrocijfers in de elf landen van de G10 beter zijn dan gedacht.
Als belegger wordt je getrakteerd op een stortvloed van macro-economische cijfers. Autoverkopen, consumentenvertrouwen, huizenprijzen, inflatie, werkloosheidscijfers, noem maar op. De ene keer stijgt de beurs op goede cijfers, de andere keer daalt ze omdat de markten nog beter hadden verwacht. Het is daarom wel zo prettig dat Citigroup nauwgezet bijhoudt hoe de werkelijke macrocijfers zich verhouden tot de consensus, de gemiddelde voorspelling van analisten.
Citigroup Economic Surpise Index
CESI oftewel de Citigroup Economic Surprise Index, voluit de officiële benaming voor de verrasingsindex, meet of de macrocijfers voldoen aan de verwachtingen. Daarbij worden de positieve verrassingen weggestreept met gebeurlijke tegenvallers. Een positief getal geeft aan dat de economische cijfers overwegend in positieve zin verrassen en vice versa.
Als de Surprise-index, zoals nu in de Verenigde Staten, omhoog schiet, dan is de kans groot dat aandelenbeleggers zich optrekken aan het economische optimisme, al zou je dit met de huidige geopolitieke spanningen niet meteen zeggen. Het verband tussen de Suprise-index en de beurs is sterk. Wanneer de verrassingsindex omhoog krult, maken aandelen ten opzichte van obligaties een inhaalslag.
Maakt de index echter een snoekduik, zoals de voorbije weken in Japan, dan mag je ervan uitgaan dat de stemming op de financiële markten omslaat en beheerst zal worden door somberheid.
De jongste Surprise-index van de eurozone toont dat er ruimte is voor positieve verrassingen. Van extreem pessimisme is geen sprake, maar sinds maart overheerst de negatieve ondertoon. Al worden er meer tegenvallers dan beter dan verwachte economische cijfers gepubliceerd, je kunt moeilijk stellen dat Europese beleggers in grote getale negatief zijn. Maar ja, in de regel deinen zij mee met de golven van Wall Street.
En de Amerikanen? Zij, het is te zeggen de marktwaarnemers aldaar, kijken met een schuin oog naar de economische verrassingsindex van de G10, de Groep van 10. Dat zijn de elf (11) industriële landen die elkaar, en onder bijzondere omstandigheden ook andere landen, leningen verstrekken indien de middelen die het IMF hiervoor ter beschikking heeft ontoereikend worden geacht, maar dat even terzijde. Wel nu, de Surprise-index van de G10 loopt de laatste tijd aardig op en staat op het punt om de nullijn te snijden. Een teken dat de macrocijfers in de elf landen van de G10 beter zijn dan gedacht.
Ivan Snurer
Ivan Snurer (1965) studeerde in Brussel autotechnieken aan de Hogeschool voor Wetenschap en Kunst. Bij Volvo Cars was hij als productingenieur en later als kwaliteitsingenieur nauw betrokken bij de ontwikkeling en de assemblage van de Volvo 400-reeks in Born. Via een omweg in de Europese nucleaire industrie kwam hij medio jaren negentig terecht in de financiële wereld, nadat hij aan Nyenrode Business Universiteit zijn MBA-titel had behaald en zich aan de Erasmus Universiteit Rotterdam had verdiept in quantitative finance. Snurer publiceert sinds eind jaren negentig met enige regelmaat in de Belgische en Nederlandse financiële pers en schrijft sinds 2002 voor Beleggers Belangen. Hij is directeur van Quantalytica, een onafhankelijk adviesbureau dat onderzoek verricht naar de efficiëntie van beleggingsstrategieën en selectiemethodieken.