Niet op basis van een ingewikkelde macro-economische beleggingsanalyse – dat hoeft niet altijd – of de vrees dat de dominante positie van de dollar eraan zal gaan op de korte termijn. Nee, de genoemde short posities vinden hun basis in vijf woorden die Mario Draghi, de president van de Europese Centrale Bank (ECB), tijdens de persconferentie aan het begin van deze maand uitte.

In een van zijn antwoorden zei de Italiaan dat de wisselkoers ‘een in toenemende mate belangrijke factor’ is voor de ECB. Er is maar één manier hoe deze woorden te interpreteren.

Normaliter zegt een centrale bankier, zeker van de ECB, niets over de wisselkoers van de euro. Áls dat een keer gebeurt, dan komt er zo goed als altijd de opmerking dat het bestuur naar alles kijkt en dus ook de wisselkoers. Wat in feite neerkomt op zeggen dat de zon in het oosten opkomt. Zoals de Britten zeggen, dat is stating the obvious.

Dat Draghi nu aangeeft dat de wisselkoers van de gemeenschappelijke munt ‘in toenemende mate een belangrijke factor’ is voor de ECB, lees ik dan ook als een, voor een centrale bankier, harde en duidelijke waarschuwing dat de ECB de sterke euro liever gisteren dan vandaag kwijt is.

In het verlengde daarvan betekent dat dat als EUR/USD op het huidige niveau blijft of verder oploopt, de ECB in actie zal komen. Eerst met veel woorden maar als het moet ook met daden. Het feit is en blijft dat veel eurolanden niet concurrerend zijn bij een koers van 1,38 van EUR/USD. Dat zijn ze niet in goede economische tijden en dat zijn ze nu zeer zeker niet.

Dat niet concurrerend zijn is een groot probleem, want voor een beetje groei kijkt zo goed als elk euroland naar de exportsector. Een dure euro schiet die hoop aan flarden.

Daarnaast is er nog een factor. Hoewel de economie van de eurozone een relatief gesloten economie is, dat wil zeggen het aandeel van buitenlandse handel in het bruto binnenlands product is relatief laag, betekent een dure euro wél dat veel spullen die we invoeren goedkoper worden, in euro’s uitgedrukt. Denk bijvoorbeeld aan olie.

Dat is een probleem voor de ECB omdat de centrale bank on the record zegt dat ze koste wat kost deflatie wil voorkomen. Nu de inflatie in de eurozone 0,5 procent bedraagt, is niet veel nodig om in de deflatiezone te komen. Een langere tijd sterke euro kan het laatste duwtje zijn. Een goede stelregel is namelijk dat als EUR/USD met 10 procent stijgt, de inflatie in de eurozone na enige tijd met 0,4 á 0,5 procentpunt daalt.

Tel daarbij het feit dat binnen het ECB-bestuur openlijk gesproken wordt over een Europese variant van quantitative easing – de discussie gaat níet meer over wel of niet doen maar wanneer en hoe, wat een wereld van verschil is – en een zwakkere euro is heel makkelijk voor te stellen. Ik short EUR/USD daarom, met het oog op zowel de korte als de middellange termijn.

In een van zijn antwoorden zei de Italiaan dat de wisselkoers ‘een in toenemende mate belangrijke factor’ is voor de ECB. Er is maar één manier hoe deze woorden te interpreteren.

Dat niet concurrerend zijn is een groot probleem, want voor een beetje groei kijkt zo goed als elk euroland naar de exportsector. Een dure euro schiet die hoop aan flarden.