HFT en de drie d’s van beleggen
Bankiers staan te boek als snelle jongens. Beurshandelaren met geavanceerde computersystemen zijn pas echt rap. High-frequency trading heeft echter niets met beleggen te maken, daar draait het om discipline, diversificatie en dividend.
Naar aanleiding van het boek Flash Boys stellen de Amerikaanse beurstoezichthouder, het openbare ministerie in New York en de federale politie in de Verenigde Staten een onderzoek in. Sterauteur Michael Lewis beschuldigt in zijn jongste boek high-frequency traders van marktmanipulatie en de handel met voorkennis.
Flash Crash
High-frequency trading is handel waarbij aandelen met de snelheid van nanoseconden door computergestuurde koopprogramma’s worden verhandeld. De discussie over het goed en het kwaad van de zogeheten flitshandel laaide vorige week andermaal op. Een paar jaar geleden lag het beleggen in milliseconden ook al onder het vuur. Op donderdagmiddag 6 mei 2010 schoten de Amerikaanse financiële markten uit het niets omlaag. Van de ene minuut op de andere verdampte Wall Street 900 miljard dollar aan beurswaarde. Twintig minuten later was de beurs weer hersteld. De flash crash van 2010 wordt toegeschreven aan HFT, maar werd uitgelokt door een buitenproportionele verkooporder (75.000 E-mini futures op de S&P 500 ter waarde van 4,1 miljard dollar) waarop computergestuurde verkoopprogramma’s reageerden.
Flash Boys
De discussie over het goed en het kwaad van de flitshandel laait nu met het boek Flash Boys andermaal op. De flash crash van 2010 was niet de eerste en niet de laatste, wel de bekendste. De meeste flash crashes halen niet eens de media. Zo ook de secondenkrach van Goldman Sachs. Op 7 oktober 2008 was het aandeel van de Amerikaanse zakenbank onderwerp van een flash crash die 400 milliseconden duurde en een implosie van 1,6 procent. De meeste flash crashes zijn zo klein en kortstondig van omvang dat zij met het blote oog niet nauwelijks worden waargenomen. Computersystemen die beurstrends nauwlettend bijhouden en aangeven welke aandelen je voor een paar cent meer of minder kan kopen of verkopen bestaan al langer. De techniek op zich heet scalping, maar sinds 2006 zijn de koopprogramma’s zo geavanceerd dat je binnen een fractie van een seconde kunt handelen. Flitshandelaren verdienen er miljoenen mee. De investering die daarmee samenhangt, is nog niet eens zo groot. Twee jaar geleden lag de kostprijs van dergelijk geavanceerde computersystemen rond de honderdduizend euro, maar de algoritmes om elkaar te slim af te zijn worden steeds complexer en duurder. Je moet ook over supersnel internet beschikken.
Co-locatie
Beursuitbater NASDAQ biedt high-frequency traders co-locaties aan opdat zij zonder omwegen én met eenzelfde snelheid (lees vertraging) over de laatste koersgegevens kunnen beschikken. Er zijn algoritmes die minutieus de beurskoersen voor de komende 30 tot 60 milliseconden voorspellen en daarop met hun geavanceerde computersystemen inhaken. Er zijn rekenprogramma’s die een neus hebben voor negatieve berichten. Er zijn computergestuurde koopprogramma’s die handig gebruikmaken van het orderboek. En er zijn HFT-ers die met hun orders beurskoersen een bepaalde richting uitsturen en dan hun slag slaan. Wat ze precies doen is niet altijd even duidelijk, maar frontrunning en marktmanipulatie is duidelijk uit den boze. Het aftasten van limietorders door middel van orders die direct weer worden ingetrokken, is net als handel met voorkennis bij wet verboden, maar o zo moeilijk te bewijzen. Andere beleggers betalen het gelag en de flitshandel gaat met het verschil lopen. Vooral institutionele partijen als pensioenfondsen zouden de dupe van HFT zijn. Vreemd! Zij beschikken niet alleen over de middelen om beursorders in kleine plukjes uit te voeren, het zijn toch langetermijnbeleggers? Een ding is duidelijk. Flitshandel heeft niets met beleggen te maken, maar het is niet alleen kommer en kwel. HFT verhoogt de liquiditeit. In snel dalende markten blijven de geautomatiseerde beurscomputers handelen waardoor beleggers die alsnog van hun stukken afwillen, kunnen verkopen.
Winnende strategie
Beleggen is een spel van verliezers. Wanneer je aandelen koopt en verkoopt aan de dezelfde koers, lijdt je per saldo verlies. Zo min mogelijk fouten maken, is een winnende strategie. Het klinkt tegenstrijdig: in een hyperprofessionele omgeving waar flitshandelaren op snelle koersuitslagen loeren, bieden laagvolatiele aandelen bescherming. De dagelijkse koersschommelingen zijn voor hen te klein om daarvan gebruik te maken. Of je verlegt je focus naar de lange termijn, maar vergeet hierbij niet de drie d’s van beleggen. Met discipline, diversificatie en dividend, kom je een heel end. @ Ivan Snurer
Naar aanleiding van het boek Flash Boys stellen de Amerikaanse beurstoezichthouder, het openbare ministerie in New York en de federale politie in de Verenigde Staten een onderzoek in. Sterauteur Michael Lewis beschuldigt in zijn jongste boek high-frequency traders van marktmanipulatie en de handel met voorkennis.
Flash Crash
High-frequency trading is handel waarbij aandelen met de snelheid van nanoseconden door computergestuurde koopprogramma’s worden verhandeld. De discussie over het goed en het kwaad van de zogeheten flitshandel laaide vorige week andermaal op. Een paar jaar geleden lag het beleggen in milliseconden ook al onder het vuur. Op donderdagmiddag 6 mei 2010 schoten de Amerikaanse financiële markten uit het niets omlaag. Van de ene minuut op de andere verdampte Wall Street 900 miljard dollar aan beurswaarde. Twintig minuten later was de beurs weer hersteld. De flash crash van 2010 wordt toegeschreven aan HFT, maar werd uitgelokt door een buitenproportionele verkooporder (75.000 E-mini futures op de S&P 500 ter waarde van 4,1 miljard dollar) waarop computergestuurde verkoopprogramma’s reageerden.
Flash Boys
De discussie over het goed en het kwaad van de flitshandel laait nu met het boek Flash Boys andermaal op. De flash crash van 2010 was niet de eerste en niet de laatste, wel de bekendste. De meeste flash crashes halen niet eens de media. Zo ook de secondenkrach van Goldman Sachs. Op 7 oktober 2008 was het aandeel van de Amerikaanse zakenbank onderwerp van een flash crash die 400 milliseconden duurde en een implosie van 1,6 procent. De meeste flash crashes zijn zo klein en kortstondig van omvang dat zij met het blote oog niet nauwelijks worden waargenomen. Computersystemen die beurstrends nauwlettend bijhouden en aangeven welke aandelen je voor een paar cent meer of minder kan kopen of verkopen bestaan al langer. De techniek op zich heet scalping, maar sinds 2006 zijn de koopprogramma’s zo geavanceerd dat je binnen een fractie van een seconde kunt handelen. Flitshandelaren verdienen er miljoenen mee. De investering die daarmee samenhangt, is nog niet eens zo groot. Twee jaar geleden lag de kostprijs van dergelijk geavanceerde computersystemen rond de honderdduizend euro, maar de algoritmes om elkaar te slim af te zijn worden steeds complexer en duurder. Je moet ook over supersnel internet beschikken.
Co-locatie
Beursuitbater NASDAQ biedt high-frequency traders co-locaties aan opdat zij zonder omwegen én met eenzelfde snelheid (lees vertraging) over de laatste koersgegevens kunnen beschikken. Er zijn algoritmes die minutieus de beurskoersen voor de komende 30 tot 60 milliseconden voorspellen en daarop met hun geavanceerde computersystemen inhaken. Er zijn rekenprogramma’s die een neus hebben voor negatieve berichten. Er zijn computergestuurde koopprogramma’s die handig gebruikmaken van het orderboek. En er zijn HFT-ers die met hun orders beurskoersen een bepaalde richting uitsturen en dan hun slag slaan. Wat ze precies doen is niet altijd even duidelijk, maar frontrunning en marktmanipulatie is duidelijk uit den boze. Het aftasten van limietorders door middel van orders die direct weer worden ingetrokken, is net als handel met voorkennis bij wet verboden, maar o zo moeilijk te bewijzen. Andere beleggers betalen het gelag en de flitshandel gaat met het verschil lopen. Vooral institutionele partijen als pensioenfondsen zouden de dupe van HFT zijn. Vreemd! Zij beschikken niet alleen over de middelen om beursorders in kleine plukjes uit te voeren, het zijn toch langetermijnbeleggers? Een ding is duidelijk. Flitshandel heeft niets met beleggen te maken, maar het is niet alleen kommer en kwel. HFT verhoogt de liquiditeit. In snel dalende markten blijven de geautomatiseerde beurscomputers handelen waardoor beleggers die alsnog van hun stukken afwillen, kunnen verkopen.
Winnende strategie
Beleggen is een spel van verliezers. Wanneer je aandelen koopt en verkoopt aan de dezelfde koers, lijdt je per saldo verlies. Zo min mogelijk fouten maken, is een winnende strategie. Het klinkt tegenstrijdig: in een hyperprofessionele omgeving waar flitshandelaren op snelle koersuitslagen loeren, bieden laagvolatiele aandelen bescherming. De dagelijkse koersschommelingen zijn voor hen te klein om daarvan gebruik te maken. Of je verlegt je focus naar de lange termijn, maar vergeet hierbij niet de drie d’s van beleggen. Met discipline, diversificatie en dividend, kom je een heel end. @ Ivan Snurer
Ivan Snurer
Ivan Snurer (1965) studeerde in Brussel autotechnieken aan de Hogeschool voor Wetenschap en Kunst. Bij Volvo Cars was hij als productingenieur en later als kwaliteitsingenieur nauw betrokken bij de ontwikkeling en de assemblage van de Volvo 400-reeks in Born. Via een omweg in de Europese nucleaire industrie kwam hij medio jaren negentig terecht in de financiële wereld, nadat hij aan Nyenrode Business Universiteit zijn MBA-titel had behaald en zich aan de Erasmus Universiteit Rotterdam had verdiept in quantitative finance. Snurer publiceert sinds eind jaren negentig met enige regelmaat in de Belgische en Nederlandse financiële pers en schrijft sinds 2002 voor Beleggers Belangen. Hij is directeur van Quantalytica, een onafhankelijk adviesbureau dat onderzoek verricht naar de efficiëntie van beleggingsstrategieën en selectiemethodieken.