Beleggen op eigen risico
Na een periode van stijgende koersen vinden velen dat ze goed met risico kunnen omgaan. Wie enkel naar de voorbije vijf jaar kijkt, toont snel risicobereidheid die de draagkracht overstijgt.
De vraag in hoeverre het rendement van aandelenmarkten voorspeld kan worden, kent verrassenderwijs een paradoxaal antwoord. Hoe langer de beleggingshorizon, hoe groter de voorspelbaarheid. Al wisselen op de beurs goede en slechte jaren elkaar soms erg snel af, op lange termijn wordt het nemen van weloverwogen risico vrijwel altijd beloond met een hoger rendement.
Wie minimaal 20 jaar in aandelen belegt, maakt volgens Amerikaanse statistieken die een mensenleven teruggaan altijd winst. Het voortschrijdende jaarrendement van de S&P 500 bedraagt tussen de 3 en 18 procent. Helaas gaat deze stelregel in Europa niet op. Het gebeurt wel eens dat de ups en downs op de Europese beurzen te groot zijn om binnen een tijdspanne van 20 jaar alle verliezen weg te poetsen. Beleggers die begin jaren zestig aandelen kochten, kregen 50 jaar geleden de Cubacrisis, het gevaarlijkste moment van de Koude Oorlog tussen de Sovjet-Unie en de Verenigde Staten over zich heen en de oliecrisis van 1973, met als gevolg dat zij begin jaren tachtig tussen de 10 en 20 procent armer waren.
Maar ook in de afgelopen 20 jaar beleefden beleggers bij tijd en wijle weinig plezier aan hun aandelen. Ondanks de Azië-crisis in 1997, de Ruslandcrisis in 1998, de internetzeepbel, de vliegtuigaanslagen van elf september en de langgerekte financiële crisis van 2008 met als Europees dieptepunt de eurocrisis is het niet zo dat u met uw beleggingen niets bent opgeschoten. Door de bank genomen bedraagt het gemiddelde jaarrendement van Europese aandelen 7 procent. Zelfs als u 20 jaar geleden Griekse aandelen had gekocht, realiseerde u ondanks twee forse koersimplosies een gemiddeld rendement van 3,4 procent.
Het mooie van bovenstaande grafiek is dat zij illustreert hoe wispelturig aandelenmarkten kunnen zijn. Periodes van stijgende koersen worden afgewisseld met periodes van koersdalingen en soms doen zich ook stevige koerscorrecties voor. Het is belangrijk dat u deze correcties ziet als onderdeel van de langetermijnstrategie. Koersschommelingen en koersdalingen zijn onlosmakelijk verbonden met beleggen. Uit historische cijfers blijkt dat hoe langer u blijft beleggen, hoe groter de kans wordt dat u met aandelen geld verdient, maar de praktijk leert ook dat als uw emoties in een volatiele markt de overhand krijgen, de kans groot is dat u te lang wacht met vervolgaankopen of zelfs niet meer instapt.
Om een indruk te krijgen wat u als belegger mag verwachten, beeldt onderstaande grafiek de gebruikelijke bandbreedte van het gemiddelde rendement en het beste en slechtste jaarrendement uit 1994-2013 van Europese aandelenmarkten uit. Gemiddeld genomen laat de AEX een stijging van 6,9 procent optekenen. Jaren van -18 of +31 procent zijn daarbij niet ongebruikelijk. Er is zelfs een kans van 68 procent. In de 12-maandsperiode (augustus 1996-juli 1997) dat alles meezat steeg de AEX niet minder dan 84 procent, maar toen tussen april 2002 en maart 2003 alles tegenzat kelderde de hoofdindex met ruim 53 procent.
Beleggen is voor iedereen anders en iedereen gaat anders om met risico. Als belegger streeft u naar een zo hoog mogelijk rendement, met een zo laag mogelijk risico. Een goed uitgekiende beleggingsportefeuille tussen laaggecorreleerde vermogenscategorieën leidt vaak tot een eenzelfde rendement, maar tegen een lager risico. Diversificatie oftewel spreiding over diverse beleggingscategorieën, stijlen, regio’s et cetera is de meest eenvoudige manier om de verhouding tussen rendement en risico te verbeteren.
Diversificatie is in de beleggingsleer verheven tot de heilige graal, maar het regelmatig herbalanceren, het tijdig overstappen naar andere vermogenscategorieën of het gebruik van derivaten zijn ook manieren om het risico in toom te houden. Er zijn meerdere wegen die naar Rome leiden, maar laat u niet verblinden door de korte termijn. Breng uw eigen situatie in kaart en handel ernaar. Veel beleggers aanvaarden een overmatig risico in de hoop op een spectaculaire winst. Risicoperceptie is één, als uw risicobereid groter is dan uw draagkracht, dan is de kans groot dat u uw beleggingsdoelen niet haalt. Met de drie d’s van beleggen: discipline, diversificatie en dividend komt u evenwel een heel end. @ Ivan Snurer
De vraag in hoeverre het rendement van aandelenmarkten voorspeld kan worden, kent verrassenderwijs een paradoxaal antwoord. Hoe langer de beleggingshorizon, hoe groter de voorspelbaarheid. Al wisselen op de beurs goede en slechte jaren elkaar soms erg snel af, op lange termijn wordt het nemen van weloverwogen risico vrijwel altijd beloond met een hoger rendement.
Wie minimaal 20 jaar in aandelen belegt, maakt volgens Amerikaanse statistieken die een mensenleven teruggaan altijd winst. Het voortschrijdende jaarrendement van de S&P 500 bedraagt tussen de 3 en 18 procent. Helaas gaat deze stelregel in Europa niet op. Het gebeurt wel eens dat de ups en downs op de Europese beurzen te groot zijn om binnen een tijdspanne van 20 jaar alle verliezen weg te poetsen. Beleggers die begin jaren zestig aandelen kochten, kregen 50 jaar geleden de Cubacrisis, het gevaarlijkste moment van de Koude Oorlog tussen de Sovjet-Unie en de Verenigde Staten over zich heen en de oliecrisis van 1973, met als gevolg dat zij begin jaren tachtig tussen de 10 en 20 procent armer waren.
Maar ook in de afgelopen 20 jaar beleefden beleggers bij tijd en wijle weinig plezier aan hun aandelen. Ondanks de Azië-crisis in 1997, de Ruslandcrisis in 1998, de internetzeepbel, de vliegtuigaanslagen van elf september en de langgerekte financiële crisis van 2008 met als Europees dieptepunt de eurocrisis is het niet zo dat u met uw beleggingen niets bent opgeschoten. Door de bank genomen bedraagt het gemiddelde jaarrendement van Europese aandelen 7 procent. Zelfs als u 20 jaar geleden Griekse aandelen had gekocht, realiseerde u ondanks twee forse koersimplosies een gemiddeld rendement van 3,4 procent.
Het mooie van bovenstaande grafiek is dat zij illustreert hoe wispelturig aandelenmarkten kunnen zijn. Periodes van stijgende koersen worden afgewisseld met periodes van koersdalingen en soms doen zich ook stevige koerscorrecties voor. Het is belangrijk dat u deze correcties ziet als onderdeel van de langetermijnstrategie. Koersschommelingen en koersdalingen zijn onlosmakelijk verbonden met beleggen. Uit historische cijfers blijkt dat hoe langer u blijft beleggen, hoe groter de kans wordt dat u met aandelen geld verdient, maar de praktijk leert ook dat als uw emoties in een volatiele markt de overhand krijgen, de kans groot is dat u te lang wacht met vervolgaankopen of zelfs niet meer instapt.
Om een indruk te krijgen wat u als belegger mag verwachten, beeldt onderstaande grafiek de gebruikelijke bandbreedte van het gemiddelde rendement en het beste en slechtste jaarrendement uit 1994-2013 van Europese aandelenmarkten uit. Gemiddeld genomen laat de AEX een stijging van 6,9 procent optekenen. Jaren van -18 of +31 procent zijn daarbij niet ongebruikelijk. Er is zelfs een kans van 68 procent. In de 12-maandsperiode (augustus 1996-juli 1997) dat alles meezat steeg de AEX niet minder dan 84 procent, maar toen tussen april 2002 en maart 2003 alles tegenzat kelderde de hoofdindex met ruim 53 procent.
Beleggen is voor iedereen anders en iedereen gaat anders om met risico. Als belegger streeft u naar een zo hoog mogelijk rendement, met een zo laag mogelijk risico. Een goed uitgekiende beleggingsportefeuille tussen laaggecorreleerde vermogenscategorieën leidt vaak tot een eenzelfde rendement, maar tegen een lager risico. Diversificatie oftewel spreiding over diverse beleggingscategorieën, stijlen, regio’s et cetera is de meest eenvoudige manier om de verhouding tussen rendement en risico te verbeteren.
Diversificatie is in de beleggingsleer verheven tot de heilige graal, maar het regelmatig herbalanceren, het tijdig overstappen naar andere vermogenscategorieën of het gebruik van derivaten zijn ook manieren om het risico in toom te houden. Er zijn meerdere wegen die naar Rome leiden, maar laat u niet verblinden door de korte termijn. Breng uw eigen situatie in kaart en handel ernaar. Veel beleggers aanvaarden een overmatig risico in de hoop op een spectaculaire winst. Risicoperceptie is één, als uw risicobereid groter is dan uw draagkracht, dan is de kans groot dat u uw beleggingsdoelen niet haalt. Met de drie d’s van beleggen: discipline, diversificatie en dividend komt u evenwel een heel end. @ Ivan Snurer
Ivan Snurer
Ivan Snurer (1965) studeerde in Brussel autotechnieken aan de Hogeschool voor Wetenschap en Kunst. Bij Volvo Cars was hij als productingenieur en later als kwaliteitsingenieur nauw betrokken bij de ontwikkeling en de assemblage van de Volvo 400-reeks in Born. Via een omweg in de Europese nucleaire industrie kwam hij medio jaren negentig terecht in de financiële wereld, nadat hij aan Nyenrode Business Universiteit zijn MBA-titel had behaald en zich aan de Erasmus Universiteit Rotterdam had verdiept in quantitative finance. Snurer publiceert sinds eind jaren negentig met enige regelmaat in de Belgische en Nederlandse financiële pers en schrijft sinds 2002 voor Beleggers Belangen. Hij is directeur van Quantalytica, een onafhankelijk adviesbureau dat onderzoek verricht naar de efficiëntie van beleggingsstrategieën en selectiemethodieken.