China in dwangbuis van schulden
In plaats van minder, gaan de Chinese banken alleen maar meer geld uitlenen. Aardig voor de economische groeicijfers, een credit crunch werd juist gevreesd, maar de schuldenlast wordt zo nog ondraaglijker.
China blijft verbazen met zijn economische data. De afgelopen week was het weer meerdere keren raak. Meest opvallende en wellicht ook meest zorgelijke bericht is dat de Chinese banken in januari de kredietkraan massaal open hebben gezet tot het hoogste niveau in vier jaar tijd.
Opvallend omdat alom juist de angst bestond dat de kredietkraan juist zou worden dichtgedraaid: Chinese banken zouden elkaar onderling niet meer vertrouwen vanwege omvangrijke oninbare leningen. Ook waren de financiële markten bevreesd dat de Chinese overheid de economie te veel zou afknijpen om luchtbellen te voorkomen. Vooralsnog zien we een dergelijke credit crunch dus niet, maar het schuldenprobleem lijkt alleen maar groter te worden.
Export en import stijgen
Het kredietcijfer volgt op al even zo verbazingwekkende data over de Chinese handelsbalans. In januari bleek de export met 10,6% te zijn gestegen. Economen hadden gemiddeld nauwelijks groei voorzien, mede omdat door het Chinese nieuwjaarsfeest - dat dit keer in januari viel - bedrijven meerdere dagen de deuren hadden gesloten. Opvallender nog eigenlijk was het importcijfer: een groei van 10%, waar de markt +3% had voorzien.
Meer krediet en meer invoer zijn niet te rijmen met de algehele aanname dat de Chinese economie dit jaar verder zal vertragen door de vele hervormingen die de overheid doorvoert. Door velen wordt aangenomen dat de data uit China lang niet altijd te vertrouwen zijn en dat er mogelijk grote problemen onder het Chinese tapijt worden geveegd.
Bail-out
Vorige maand moest een trust-kantoor worden gered, het eerste faillissement in ruim tien jaar tijd en mogelijk een signaal dat er problemen zijn. We zien de gemiddelde rente op kredieten dan ook steeds verder stijgen.
Duidelijk is in ieder geval wel dat de effectiviteit van nieuw krediet op de economische groei in het land steeds geringer wordt. Iedere dollar aan krediet draagt momenteel nog maar voor 17 dollarcent bij aan het Chinese binnenlands product. Een jaar terug was dat nog 29 cent en in 2007, zo vlak voor de kredietcrisis nog liefst 83 cent.
Dat betekent dat er steeds meer schuld gemaakt moet worden om dezelfde economische groei te bereiken. Schulden worden ook steeds vaker aangegaan om aan andere betalingsverplichtingen te kunnen voldoen. In een dergelijke situatie hoeft er maar iets onverwachts te gebeuren en het vertrouwen keert zich tegen het financiële systeem.
Dwangbuis
De Chinese overheid zit in een dwangbuis. De economie moet worden hervormd en dient meer afhankelijk te worden van consumentenbestedingen en minder van export en investeringen. De buitensporige kredietverlening moet aan banden worden gelegd, maar het is maar de vraag of dat lukt. Het hek is van de dam als de economie niet gaat draaien en er niet wordt toegestaan dat er schulden met schulden bestreden worden.
Het Chinese financiële systeem zou dan kunnen instorten, vooral ook omdat een groot deel van de binnenlandse kredietverlening buiten de reguliere kanalen loopt. De zogeheten schaduwbanken zijn naar verluidt goed voor een derde van de totale kredietverlening, en kunnen dus door de Chinese autoriteiten niet beheerst worden. Dat alles maakt de situatie in China erg ondoorzichtig en bijzonder riskant.
Foto: Chris (flickr.com)
China blijft verbazen met zijn economische data. De afgelopen week was het weer meerdere keren raak. Meest opvallende en wellicht ook meest zorgelijke bericht is dat de Chinese banken in januari de kredietkraan massaal open hebben gezet tot het hoogste niveau in vier jaar tijd.
Opvallend omdat alom juist de angst bestond dat de kredietkraan juist zou worden dichtgedraaid: Chinese banken zouden elkaar onderling niet meer vertrouwen vanwege omvangrijke oninbare leningen. Ook waren de financiële markten bevreesd dat de Chinese overheid de economie te veel zou afknijpen om luchtbellen te voorkomen. Vooralsnog zien we een dergelijke credit crunch dus niet, maar het schuldenprobleem lijkt alleen maar groter te worden.
Export en import stijgen
Het kredietcijfer volgt op al even zo verbazingwekkende data over de Chinese handelsbalans. In januari bleek de export met 10,6% te zijn gestegen. Economen hadden gemiddeld nauwelijks groei voorzien, mede omdat door het Chinese nieuwjaarsfeest – dat dit keer in januari viel – bedrijven meerdere dagen de deuren hadden gesloten. Opvallender nog eigenlijk was het importcijfer: een groei van 10%, waar de markt +3% had voorzien.
Meer krediet en meer invoer zijn niet te rijmen met de algehele aanname dat de Chinese economie dit jaar verder zal vertragen door de vele hervormingen die de overheid doorvoert. Door velen wordt aangenomen dat de data uit China lang niet altijd te vertrouwen zijn en dat er mogelijk grote problemen onder het Chinese tapijt worden geveegd.
Bail-out
Vorige maand moest een trust-kantoor worden gered, het eerste faillissement in ruim tien jaar tijd en mogelijk een signaal dat er problemen zijn. We zien de gemiddelde rente op kredieten dan ook steeds verder stijgen.
Duidelijk is in ieder geval wel dat de effectiviteit van nieuw krediet op de economische groei in het land steeds geringer wordt. Iedere dollar aan krediet draagt momenteel nog maar voor 17 dollarcent bij aan het Chinese binnenlands product. Een jaar terug was dat nog 29 cent en in 2007, zo vlak voor de kredietcrisis nog liefst 83 cent.
Dat betekent dat er steeds meer schuld gemaakt moet worden om dezelfde economische groei te bereiken. Schulden worden ook steeds vaker aangegaan om aan andere betalingsverplichtingen te kunnen voldoen. In een dergelijke situatie hoeft er maar iets onverwachts te gebeuren en het vertrouwen keert zich tegen het financiële systeem.
Dwangbuis
De Chinese overheid zit in een dwangbuis. De economie moet worden hervormd en dient meer afhankelijk te worden van consumentenbestedingen en minder van export en investeringen. De buitensporige kredietverlening moet aan banden worden gelegd, maar het is maar de vraag of dat lukt. Het hek is van de dam als de economie niet gaat draaien en er niet wordt toegestaan dat er schulden met schulden bestreden worden.
Het Chinese financiële systeem zou dan kunnen instorten, vooral ook omdat een groot deel van de binnenlandse kredietverlening buiten de reguliere kanalen loopt. De zogeheten schaduwbanken zijn naar verluidt goed voor een derde van de totale kredietverlening, en kunnen dus door de Chinese autoriteiten niet beheerst worden. Dat alles maakt de situatie in China erg ondoorzichtig en bijzonder riskant.
Foto: Chris (flickr.com)
Peter Schutte
Peter Schutte (1969), econoom met afstudeerrichting monetaire economie, is sinds 1996 werkzaam in de financiële journalistiek. In deze hoedanigheid heeft hij zich altijd beziggehouden met het geven van aandelenadviezen. Sinds 2011 werkt hij op freelancebasis voor Beleggers Belangen, waarvoor hij actief bedrijven in de transport- en logistieke sector volgt. Peter is verder gespecialiseerd in Nederlandse small- en midcaps, waarvan hij regelmatig bestuurders interviewt. Daarnaast schrijft hij over macro-economische en monetaire ontwikkelingen. Peter is zelf een actief belegger, iets wat hij als een voorwaarde beschouwt voor het geven van goede beleggingsadviezen. Ook in zijn eigen beleggingen legt hij de nadruk op Nederlandse small- en midcaps.