December is traditiegetrouw de maand van de voorspellingen. Ook Steen Jakobsen, Saxo Bank, laat zijn licht schijnen op 2013, maar dan wel op een heel bijzondere wijze.

Elk jaar rond deze tijd doet Steen Jakobsen een gooi naar de meest opmerkelijke voorspellingen van het volgende beursjaar.

Met zijn denkoefening wil de hoofdeconoom van Saxo Bank beleggers aansporen stil te staan bij enkele uitkomsten die de wereld op zijn kop zouden kunnen zetten. Om na te denken over onaangename verrassingen zodat ze beter voorbereid zijn op eventuele gebeurtenissen.

De tien krasse voorspellingen voor 2013 zijn:

De Duitse hoofdindex DAX dendert hard omlaag, naar 5.000 punten. De Chinese economie blijft vaart verliezen, met alle gevolg van dien voor Duitse exporteurs. Met als gevolg dat het vertrouwen onder Duitse consumenten zoek raakt en de herverkiezing van Bondskanselier Angela Merkel ernstig in gevaar komt.
Japan nationaliseert elektronicabedrijven. Japanse bedrijven zijn niet opgewassen tegen de concurrentie uit Zuid-Korea. De regering in Tokio volgt het voorbeeld van Washington, dat een paar jaar geleden zijn auto-industrie financieel bijstond om het van de ondergang te redden, en nationaliseert tijdelijk Panasonic, Sharp en Sony.
De prijs van sojabonen stijgt met 50 procent. Als volgend jaar het slechte weer dezelfde nefaste gevolgen heeft als in 2012, dan stijgt dankzij de versterkte vraag naar biobrandstoffen de prijs van sojabonen tot wel 50 procent.
De goudprijs keldert naar 1.200 dollar per ons. De opmars van de Amerikaanse economie verrast vriend en vijand. In combinatie met de zwakke vraag uit China en India – als gevolg van de hoge werkloosheid – daalt de prijs van goud naar 1.200 dollar waarop centrale banken van de situatie gebruikmaken en hun goudvoorraden aanvullen.
De prijs van ruwe olie daalt naar 50 dollar. Dankzij nieuwe productietechnieken voor aardoliewinning klimmen in de Verenigde Staten de olievoorraden naar het hoogste peil in 30 jaar. De prijs van een vat ruwe olie daalt hierdoor naar 50 dollar.
De dollar glijdt tegenover de yen weg en zakt naar 60. De Japanse yen wordt de sterkste valuta ter wereld waarop Tokio en de Bank of Japan tevergeefs met onorthodoxe maatregelen pogen de yen te verzwakken.
Tegenover de Zwitserse frank daalt de euro naar 0,95. Als gevolg van de Italiaanse verkiezingen en de problemen in Griekenland stijgt de spanning binnen de eurozone en ontstaat er een kapitaalvlucht richting Zwitserland. Bern en de Zwitserse nationale bank geven de voorkeur om de koppeling met de euro los te laten, dan een valutareserve van meer dan 100 procent van het bruto binnenlandsproduct te dulden. De wisselkoers van de euro vis à vis de Zwitserse frank keldert naar het laagste niveau aller tijden. Bern legt het kapitaalverkeer aan banden teneinde de opmars van zijn munt te stuiten.
Hongkong koppelt zijn munt los van de Amerikaanse dollar en verankert het aan de Chinese yuan. Dit precedent wordt door andere landen in Azië gevolgd. Omdat Beijing de wisselkoers van zijn munt loslaat, stijgt weliswaar de volatiliteit van de yuan, maar ontwikkelt Hongkong zich tegelijkertijd in een ras tempo tot één van de belangrijkste valutamarkten ter wereld.
In Spanje klimt de rente naar de tien procent. De sociale spanningen in het Iberisch schiereiland zijn enorm. Nog meer bezuinigen is een schier onmogelijke opgave. De sociale lasten duwen het land aan de rand van de afgrond en in 2013 worden Spaanse staatsobligaties afgewaardeerd tot rommel. Hierop schieten de rentevoeten loodrecht omhoog.
De rente van de 30-jarige obligaties in de Verenigde Staten verdubbelt. De monetaire politiek van de Federal Reserve drijft beleggers uit obligaties. De negatieve reële rente zet hen ertoe aan om aandelen te kopen. Voor elke tien procent kapitaal dat zijn weg naar aandelenmarkten vindt, stijgen de koersen op Wall Street met 30 procent. Dit zou niet allen het begin kunnen zijn van hogere rentevoeten, maar ook het begin van een meerjarige opmars van de aandelen.

En wat waren de voorspellingen voor 2012?

Het aandeel Apple moet afrekenen met concurrenten als Google, Microsoft en Nokia en maakt een duik van 50 procent.
Medio 2012 escaleert de eurocrisis. De aandelenmarkten storten in en noopt de Europese Unie banken en wisselkantoren voor een week te sluiten.
Een nu nog onbekende kandidaat palmt het Witte Huis in.
De effecten van de vertragende economische groei duwt ook andere landen in een recessie. Als er een land is dat afhankelijk is van het welzijn van China, dan is het wel Australië. Vijf jaar later dan in de rest van de wereld, lees: industrielanden, crasht in Australië de huizenmarkt.
Basel III en andere regelgeving dwingt banken ertoe om hun schulden snel te herschikken. De snelle verkoop van activa lokt onder nerveuze spaarders een bankrun uit. Vijftig Europese banken worden genationaliseerd.
Noorwegen en Zweden vervangen Zwitserland als veilige haven. De agressieve devaluatie van de Zwitserse frank is aanleiding van de verschuiving. De rente op de 10-jaars zakt in Noorwegen en Zweden meer dan 100 basispunten onder de Duitse Bund.
De Zwitserse nationale bank scoort en katapulteert zijn munt naar 1,50. Ook al heeft de export het hard te verduren, Bern en de nationale bank zorgen er met negatieve intresten voor dat de instroom van kapitaal een halt wordt toegeroepen en het Alpenland uitstroomt.
De Amerikaanse dollar apprecieert tegenover de Chinese yuan met 10 procent. China komt aan de rand van een recessie (lees: een harde landing van 5 à 6 procent economische groei) en Beijing komt exporteurs te hulp door de koers te laten zakken tot 1 op 7.
De Baltic Dry Index stijgt met honderd procent. Lagere olieprijzen leiden in 2012 tot een stijging van de Baltic Dry wanneer de exploitatiekosten dalen.
De prijs van tarwe verdubbelt in 2012. Vorig jaar (in 2011) was het nog het slechtst presterende gewas. De tarweprijs zal zich sterk herstellen omdat speculanten hun shortposities moeten terugdraaien, waardoor de prijs van tarwe weer richting de recordprijzen van 2008 gaat.

Het gaat dus voornamelijk om negatieve verrassingen, maar als ook maar enkele van deze voorspellingen uitkomen, dan staat 2013 in het teken van verandering. U bent gewaarschuwd.

@IvanSnurer

Elk jaar rond deze tijd doet Steen Jakobsen een gooi naar de meest opmerkelijke voorspellingen van het volgende beursjaar.

De tien krasse voorspellingen voor 2013 zijn:

De Duitse hoofdindex DAX dendert hard omlaag, naar 5.000 punten. De Chinese economie blijft vaart verliezen, met alle gevolg van dien voor Duitse exporteurs. Met als gevolg dat het vertrouwen onder Duitse consumenten zoek raakt en de herverkiezing van Bondskanselier Angela Merkel ernstig in gevaar komt.
Japan nationaliseert elektronicabedrijven. Japanse bedrijven zijn niet opgewassen tegen de concurrentie uit Zuid-Korea. De regering in Tokio volgt het voorbeeld van Washington, dat een paar jaar geleden zijn auto-industrie financieel bijstond om het van de ondergang te redden, en nationaliseert tijdelijk Panasonic, Sharp en Sony.
De prijs van sojabonen stijgt met 50 procent. Als volgend jaar het slechte weer dezelfde nefaste gevolgen heeft als in 2012, dan stijgt dankzij de versterkte vraag naar biobrandstoffen de prijs van sojabonen tot wel 50 procent.
De goudprijs keldert naar 1.200 dollar per ons. De opmars van de Amerikaanse economie verrast vriend en vijand. In combinatie met de zwakke vraag uit China en India – als gevolg van de hoge werkloosheid – daalt de prijs van goud naar 1.200 dollar waarop centrale banken van de situatie gebruikmaken en hun goudvoorraden aanvullen.
De prijs van ruwe olie daalt naar 50 dollar. Dankzij nieuwe productietechnieken voor aardoliewinning klimmen in de Verenigde Staten de olievoorraden naar het hoogste peil in 30 jaar. De prijs van een vat ruwe olie daalt hierdoor naar 50 dollar.
De dollar glijdt tegenover de yen weg en zakt naar 60. De Japanse yen wordt de sterkste valuta ter wereld waarop Tokio en de Bank of Japan tevergeefs met onorthodoxe maatregelen pogen de yen te verzwakken.
Tegenover de Zwitserse frank daalt de euro naar 0,95. Als gevolg van de Italiaanse verkiezingen en de problemen in Griekenland stijgt de spanning binnen de eurozone en ontstaat er een kapitaalvlucht richting Zwitserland. Bern en de Zwitserse nationale bank geven de voorkeur om de koppeling met de euro los te laten, dan een valutareserve van meer dan 100 procent van het bruto binnenlandsproduct te dulden. De wisselkoers van de euro vis à vis de Zwitserse frank keldert naar het laagste niveau aller tijden. Bern legt het kapitaalverkeer aan banden teneinde de opmars van zijn munt te stuiten.
Hongkong koppelt zijn munt los van de Amerikaanse dollar en verankert het aan de Chinese yuan. Dit precedent wordt door andere landen in Azië gevolgd. Omdat Beijing de wisselkoers van zijn munt loslaat, stijgt weliswaar de volatiliteit van de yuan, maar ontwikkelt Hongkong zich tegelijkertijd in een ras tempo tot één van de belangrijkste valutamarkten ter wereld.
In Spanje klimt de rente naar de tien procent. De sociale spanningen in het Iberisch schiereiland zijn enorm. Nog meer bezuinigen is een schier onmogelijke opgave. De sociale lasten duwen het land aan de rand van de afgrond en in 2013 worden Spaanse staatsobligaties afgewaardeerd tot rommel. Hierop schieten de rentevoeten loodrecht omhoog.
De rente van de 30-jarige obligaties in de Verenigde Staten verdubbelt. De monetaire politiek van de Federal Reserve drijft beleggers uit obligaties. De negatieve reële rente zet hen ertoe aan om aandelen te kopen. Voor elke tien procent kapitaal dat zijn weg naar aandelenmarkten vindt, stijgen de koersen op Wall Street met 30 procent. Dit zou niet allen het begin kunnen zijn van hogere rentevoeten, maar ook het begin van een meerjarige opmars van de aandelen.

En wat waren de voorspellingen voor 2012?

Het aandeel Apple moet afrekenen met concurrenten als Google, Microsoft en Nokia en maakt een duik van 50 procent.
Medio 2012 escaleert de eurocrisis. De aandelenmarkten storten in en noopt de Europese Unie banken en wisselkantoren voor een week te sluiten.
Een nu nog onbekende kandidaat palmt het Witte Huis in.
De effecten van de vertragende economische groei duwt ook andere landen in een recessie. Als er een land is dat afhankelijk is van het welzijn van China, dan is het wel Australië. Vijf jaar later dan in de rest van de wereld, lees: industrielanden, crasht in Australië de huizenmarkt.
Basel III en andere regelgeving dwingt banken ertoe om hun schulden snel te herschikken. De snelle verkoop van activa lokt onder nerveuze spaarders een bankrun uit. Vijftig Europese banken worden genationaliseerd.
Noorwegen en Zweden vervangen Zwitserland als veilige haven. De agressieve devaluatie van de Zwitserse frank is aanleiding van de verschuiving. De rente op de 10-jaars zakt in Noorwegen en Zweden meer dan 100 basispunten onder de Duitse Bund.
De Zwitserse nationale bank scoort en katapulteert zijn munt naar 1,50. Ook al heeft de export het hard te verduren, Bern en de nationale bank zorgen er met negatieve intresten voor dat de instroom van kapitaal een halt wordt toegeroepen en het Alpenland uitstroomt.
De Amerikaanse dollar apprecieert tegenover de Chinese yuan met 10 procent. China komt aan de rand van een recessie (lees: een harde landing van 5 à 6 procent economische groei) en Beijing komt exporteurs te hulp door de koers te laten zakken tot 1 op 7.
De Baltic Dry Index stijgt met honderd procent. Lagere olieprijzen leiden in 2012 tot een stijging van de Baltic Dry wanneer de exploitatiekosten dalen.
De prijs van tarwe verdubbelt in 2012. Vorig jaar (in 2011) was het nog het slechtst presterende gewas. De tarweprijs zal zich sterk herstellen omdat speculanten hun shortposities moeten terugdraaien, waardoor de prijs van tarwe weer richting de recordprijzen van 2008 gaat.

Het gaat dus voornamelijk om negatieve verrassingen, maar als ook maar enkele van deze voorspellingen uitkomen, dan staat 2013 in het teken van verandering. U bent gewaarschuwd.

@IvanSnurer

Ivan Snurer

Ivan Snurer (1965) studeerde in Brussel autotechnieken aan de Hogeschool voor Wetenschap en Kunst. Bij Volvo Cars was hij als productingenieur en later als kwaliteitsingenieur nauw betrokken bij de ontwikkeling en de assemblage van de Volvo 400-reeks in Born. Via een omweg in de Europese nucleaire industrie kwam hij medio jaren negentig terecht in de financiële wereld, nadat hij aan Nyenrode Business Universiteit zijn MBA-titel had behaald en zich aan de Erasmus Universiteit Rotterdam had verdiept in quantitative finance. Snurer publiceert sinds eind jaren negentig met enige regelmaat in de Belgische en Nederlandse financiële pers en schrijft sinds 2002 voor Beleggers Belangen. Hij is directeur van Quantalytica, een onafhankelijk adviesbureau dat onderzoek verricht naar de efficiëntie van beleggingsstrategieën en selectiemethodieken.

Stel Mij Een Vraag Bekijk mijn profiel

Updates

Updates

Tien krasse voorspellingen voor 2013

Ivan Snurer

Meer van deze expert