Zes Europese stock picks

Ofschoon beleggers reeds tot over hun oren in obligaties zitten, wordt de stapel alleen maar groter. Obligatiefondsen mogen zich dit jaar verheugen in een instroom van $500 miljard, terwijl aandelenfondsen er per saldo geen vers beleggingsgeld bijkregen.

De grote vraag is natuurlijk wanneer pensioenfondsen, verzekeraars en andere institutionele beleggers weer van obligaties naar aandelen gaan draaien. Door de historisch lage rente op staats- en bedrijfsobligaties is het nauwelijks meer mogelijk om met vastrentende waarden een fatsoenlijk rendement te halen zonder veel meer risico’s te nemen.

Beleggers durven echter nog niet vol in aandelen te stappen, hoewel de aandelenmarkten wel weer voor een groot deel zijn hersteld van de klappen tijdens de kredietcrisis. Zeker in Europa zijn de koersstijgingen bij lage volumes niet breed gedragen. Angst voert hier de boventoon, gelet op de zwakke economische vooruitzichten en de onzekere toekomst van de eurozone.

Toch lijkt het slechts een kwestie van tijd eer de bull markt in de obligatiemarkten ten einde loopt. Een aantrekkende economie, monetaire verkrapping of hogere inflatie kan de luchtbel laten leeglopen. Europese aandelen kunnen daar wel eens het sterkst van profiteren. De waarderingen zijn hier zo laag dat menig vermogensbeheerder zijn kaarten zet op Europa. 

Grote verschillen

Zo is JP Morgan sinds kort onderwogen in Amerikaanse aandelen ten opzichte van Europese aandelen. Deze visie wordt geschraagd door de bedrijfscijfers over het derde kwartaal die tot nu toe naar buiten zijn gekomen. Bij de S&P 500 bedrijven lag de winst per aandeel door de bank genomen in lijn met de verwachtingen, maar kwam de omzet 1% lager uit dan verwacht. Daarentegen vielen de omzet en winst per aandeel van Europese bedrijven tot nu toe licht beter uit dan verwacht.

Ook wat AllianceBernstein betreft is het voor beleggers tijd om in Europa op jacht te gaan naar aantrekkelijke gewaardeerde bedrijven met sterke onderliggende fundamentals. En die zijn er genoeg. Europese aandelen noteerden eind september op basis van hun koers/boekwaarde tegen een korting van 16% ten opzichte van de wereldwijde aandelenmarkten. Aan de hand van de koers-winstverhouding op basis van de verwachte winst komt de korting uit op circa 13%.

Bovendien zijn de verschillen tussen de goedkoopste en duurste aandelen in de eurozone in de laatste vier decennia niet zo groot geweest, met uitzondering van de internetzeepbel in het jaar 2000. Waardebeleggers die hiervan willen profiteren, hoeven zich volgens AllianceBernstein niet op specifieke sectoren te richten. Grote verschillen doen zich namelijk in vrijwel alle sectoren voor.

De Turkse Aldi

De vermogensbeheerder krijgt bijval van collega’s van Thames River Capital, die opmerken dat Europese aandelen in ‘blakende gezondheid verkeren en buitengewone waarde vertegenwoordigen’. In vergelijking met obligaties zijn zij slechts twee keer eerder in de geschiedenis zo goedkoop zijn geweest. Op basis van de genormaliseerde winst per aandeel ligt de koers-winstverhouding dichtbij het laagste niveau in 30 jaar tijd.

En dat terwijl grote Europese bedrijven er in financieel opzicht goed voorstaan en vanwege hun brede geografische spreiding niet afhankelijk zijn van de lage groei in Europa. Thames River Capital geeft SKF Group, Swatch en Adidas als voorbeelden. Eerstgenoemde is wereldwijd markleider in industriële lagers, beschikt over een sterke balans, heeft een bovengemiddelde winstgevendheid en behaalt 54% van zijn omzet buiten Europa. Horlogefabrikant Swatch en Adidas zijn eveneens marktleiders op hun eigen terrein, beschikken over netto kasposities en genereren ruwweg 60% van hun omzet buiten Europa.

Verder ziet ook Martin Currie volop mogelijkheden in Europa voor stock pickers. De Schotse vermogensbeheerder geeft het Turkse BIM als voorbeeld van een positief groeiverhaal. Deze discount supermarktketen heeft het Aldi-model met succes gekopieerd en kan over de afgelopen zeven jaar terugzien op een omzetgroei van 20% per jaar.

Twee andere Europese bedrijven die Martin Currie als succesverhalen opvoert, zijn Dassault Systèmes (3D CAD software) en Gemalto (digitale beveiliging voor mobiel betalingsverkeer). Beide timmeren met nieuwe – innovatieve – producten aan de weg.

Ofschoon beleggers reeds tot over hun oren in obligaties zitten, wordt de stapel alleen maar groter. Obligatiefondsen mogen zich dit jaar verheugen in een instroom van $500 miljard, terwijl aandelenfondsen er per saldo geen vers beleggingsgeld bijkregen.

De grote vraag is natuurlijk wanneer pensioenfondsen, verzekeraars en andere institutionele beleggers weer van obligaties naar aandelen gaan draaien. Door de historisch lage rente op staats- en bedrijfsobligaties is het nauwelijks meer mogelijk om met vastrentende waarden een fatsoenlijk rendement te halen zonder veel meer risico’s te nemen.

Beleggers durven echter nog niet vol in aandelen te stappen, hoewel de aandelenmarkten wel weer voor een groot deel zijn hersteld van de klappen tijdens de kredietcrisis. Zeker in Europa zijn de koersstijgingen bij lage volumes niet breed gedragen. Angst voert hier de boventoon, gelet op de zwakke economische vooruitzichten en de onzekere toekomst van de eurozone.

Toch lijkt het slechts een kwestie van tijd eer de bull markt in de obligatiemarkten ten einde loopt. Een aantrekkende economie, monetaire verkrapping of hogere inflatie kan de luchtbel laten leeglopen. Europese aandelen kunnen daar wel eens het sterkst van profiteren. De waarderingen zijn hier zo laag dat menig vermogensbeheerder zijn kaarten zet op Europa. 

Grote verschillen

Zo is JP Morgan sinds kort onderwogen in Amerikaanse aandelen ten opzichte van Europese aandelen. Deze visie wordt geschraagd door de bedrijfscijfers over het derde kwartaal die tot nu toe naar buiten zijn gekomen. Bij de S&P 500 bedrijven lag de winst per aandeel door de bank genomen in lijn met de verwachtingen, maar kwam de omzet 1% lager uit dan verwacht. Daarentegen vielen de omzet en winst per aandeel van Europese bedrijven tot nu toe licht beter uit dan verwacht.

Ook wat AllianceBernstein betreft is het voor beleggers tijd om in Europa op jacht te gaan naar aantrekkelijke gewaardeerde bedrijven met sterke onderliggende fundamentals. En die zijn er genoeg. Europese aandelen noteerden eind september op basis van hun koers/boekwaarde tegen een korting van 16% ten opzichte van de wereldwijde aandelenmarkten. Aan de hand van de koers-winstverhouding op basis van de verwachte winst komt de korting uit op circa 13%.

Bovendien zijn de verschillen tussen de goedkoopste en duurste aandelen in de eurozone in de laatste vier decennia niet zo groot geweest, met uitzondering van de internetzeepbel in het jaar 2000. Waardebeleggers die hiervan willen profiteren, hoeven zich volgens AllianceBernstein niet op specifieke sectoren te richten. Grote verschillen doen zich namelijk in vrijwel alle sectoren voor.

De Turkse Aldi

De vermogensbeheerder krijgt bijval van collega’s van Thames River Capital, die opmerken dat Europese aandelen in ‘blakende gezondheid verkeren en buitengewone waarde vertegenwoordigen’. In vergelijking met obligaties zijn zij slechts twee keer eerder in de geschiedenis zo goedkoop zijn geweest. Op basis van de genormaliseerde winst per aandeel ligt de koers-winstverhouding dichtbij het laagste niveau in 30 jaar tijd.

En dat terwijl grote Europese bedrijven er in financieel opzicht goed voorstaan en vanwege hun brede geografische spreiding niet afhankelijk zijn van de lage groei in Europa. Thames River Capital geeft SKF Group, Swatch en Adidas als voorbeelden. Eerstgenoemde is wereldwijd markleider in industriële lagers, beschikt over een sterke balans, heeft een bovengemiddelde winstgevendheid en behaalt 54% van zijn omzet buiten Europa. Horlogefabrikant Swatch en Adidas zijn eveneens marktleiders op hun eigen terrein, beschikken over netto kasposities en genereren ruwweg 60% van hun omzet buiten Europa.

Verder ziet ook Martin Currie volop mogelijkheden in Europa voor stock pickers. De Schotse vermogensbeheerder geeft het Turkse BIM als voorbeeld van een positief groeiverhaal. Deze discount supermarktketen heeft het Aldi-model met succes gekopieerd en kan over de afgelopen zeven jaar terugzien op een omzetgroei van 20% per jaar.

Twee andere Europese bedrijven die Martin Currie als succesverhalen opvoert, zijn Dassault Systèmes (3D CAD software) en Gemalto (digitale beveiliging voor mobiel betalingsverkeer). Beide timmeren met nieuwe – innovatieve – producten aan de weg.