April doet wat de belegger wil
Op Wall Street is april de maand met het hoogste totaalrendement. De grasmaand legt Europese beleggers evenmin windeieren. Ook op Beursplein 5 is de vierde maand van het jaar verdienstelijk.
Uit de koersgegevens van de afgelopen twintig jaar is af te leiden dat de gemiddelde winst op Wall Street gemeten aan hand van de S&P 500 in de maand april op 2,3 procent uitkomt.
Zelfs in het rampjaar 2008 tikte de beursgraadmeter in april bijna vijf procent hoger af. Gerekend vanaf 1950 bedraagt de gemiddelde maandwinst 1,6 procent.
De maand april is ook in Europese context verdienstelijk. Het gemiddelde maandrendement (koersontwikkeling + dividendrendement) van de €uro STOXX en diens hoofdaandelen is in de grasmaand zelfs nog hoger dan op Wall Street.
Gemeten vanaf het ultimo van 1991 bedraagt het gemiddelde maandrendement in de eurozone drie procent. De €uro STOXX 50, de hoofdindex met de vijftig belangrijkste aandelen uit de eurozone, doet daar nog een schepje van pak en beet twintig basispunten bovenop.
In Amsterdam is de vierde maand van het jaar met een gemiddelde winst van twee procent de derde beste maand van het jaar. Alleen de maanden mei en december doen het nog beter.
De slagkracht van de Amsterdam AllShare-index en diens voorganger de herbeleggingsindex van CBS bedraagt in april 70 procent. Dit wil zeggen dat de kans op een positief maandrendement zeven op tien is. De gemiddelde slagkracht van de €uro STOXX en de S&P 500 is nog groter. Zij bedraagt voor elk van hen 75 procent. De slagkracht van de maand december ligt zelfs op 80 procent, maar dit terzijde.
Dit alles verklaart nog niet waarom de aandelenmarkten het zo goed in april doen. Vaak worden de goede prestaties van de maand april voorafgegaan door een zwak eerste kwartaal én een verlies in maart. Het heeft dus alle schijn van dat de herstelmaandtheorie er aan de basis van ligt. In de kwartalen waar het totaalrendement met tien procent of meer steeg, maakten de aandelenbeurzen immers een pas op de plaats. Maar wellicht nog belangrijker, zij lieten zelden een veer. Al met al biedt april voor beleggers goede vooruitzichten.
Uit de koersgegevens van de afgelopen twintig jaar is af te leiden dat de gemiddelde winst op Wall Street gemeten aan hand van de S&P 500 in de maand april op 2,3 procent uitkomt.
Zelfs in het rampjaar 2008 tikte de beursgraadmeter in april bijna vijf procent hoger af. Gerekend vanaf 1950 bedraagt de gemiddelde maandwinst 1,6 procent.
De maand april is ook in Europese context verdienstelijk. Het gemiddelde maandrendement (koersontwikkeling + dividendrendement) van de €uro STOXX en diens hoofdaandelen is in de grasmaand zelfs nog hoger dan op Wall Street.
Gemeten vanaf het ultimo van 1991 bedraagt het gemiddelde maandrendement in de eurozone drie procent. De €uro STOXX 50, de hoofdindex met de vijftig belangrijkste aandelen uit de eurozone, doet daar nog een schepje van pak en beet twintig basispunten bovenop.
In Amsterdam is de vierde maand van het jaar met een gemiddelde winst van twee procent de derde beste maand van het jaar. Alleen de maanden mei en december doen het nog beter.
De slagkracht van de Amsterdam AllShare-index en diens voorganger de herbeleggingsindex van CBS bedraagt in april 70 procent. Dit wil zeggen dat de kans op een positief maandrendement zeven op tien is. De gemiddelde slagkracht van de €uro STOXX en de S&P 500 is nog groter. Zij bedraagt voor elk van hen 75 procent. De slagkracht van de maand december ligt zelfs op 80 procent, maar dit terzijde.
Dit alles verklaart nog niet waarom de aandelenmarkten het zo goed in april doen. Vaak worden de goede prestaties van de maand april voorafgegaan door een zwak eerste kwartaal én een verlies in maart. Het heeft dus alle schijn van dat de herstelmaandtheorie er aan de basis van ligt. In de kwartalen waar het totaalrendement met tien procent of meer steeg, maakten de aandelenbeurzen immers een pas op de plaats. Maar wellicht nog belangrijker, zij lieten zelden een veer. Al met al biedt april voor beleggers goede vooruitzichten.
Ivan Snurer
Ivan Snurer (1965) studeerde in Brussel autotechnieken aan de Hogeschool voor Wetenschap en Kunst. Bij Volvo Cars was hij als productingenieur en later als kwaliteitsingenieur nauw betrokken bij de ontwikkeling en de assemblage van de Volvo 400-reeks in Born. Via een omweg in de Europese nucleaire industrie kwam hij medio jaren negentig terecht in de financiële wereld, nadat hij aan Nyenrode Business Universiteit zijn MBA-titel had behaald en zich aan de Erasmus Universiteit Rotterdam had verdiept in quantitative finance. Snurer publiceert sinds eind jaren negentig met enige regelmaat in de Belgische en Nederlandse financiële pers en schrijft sinds 2002 voor Beleggers Belangen. Hij is directeur van Quantalytica, een onafhankelijk adviesbureau dat onderzoek verricht naar de efficiëntie van beleggingsstrategieën en selectiemethodieken.